زلمی خلیل‌زاد، فرستاده‌ی پیشین ایالات متحده برای صلح افغانستان، با حمله‌ای تند به عملکرد ملل متحد در قبال افغانستان، گزارشگران این سازمان را «پارازیت» خواند. او در واکنش به بیانیه‌ی پسین کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل، که از حکم بازداشت هبت‌الله آخندزاده و عبدالحکیم حقانی از سوی دادگاه کیفری بین‌المللی استقبال کرده بودند، نوشت: «این همان کاری‌ست که سازمان ملل در آن مهارت دارد؛ ایجاد کمیته‌ها، گروه‌های کاری، و یک صنعت کامل از گزارشگران ویژه و ایجاد یک بازرگانی پارازیت‌ها، هیچ راه‌حلی در کار نیست.»
این اظهارات در حالی مطرح شده که سازمان ملل و نهادهای وابسته به آن بارها نسبت به نقض گسترده‌ی حقوق بشر، به‌ویژه حقوق زنان و اقلیت‌ها در افغانستان تحت حاکمیت طالبان هشدار داده‌اند. اما خلیل‌زاد که خود از چهره‌های کلیدی در توافق دوحه بود، می‌گوید عملکرد نهادهای بین‌المللی بیشتر مصرف رسانه‌ای و نمادین دارد تا اثرگذاری واقعی.
نوشته‌ی او با واکنش‌های متفاوتی روبه‌رو شده است. برخی آن را نقدی صریح بر بوروکراسی فرساینده‌ی ملل متحد می‌دانند، اما گروهی دیگر باور دارند که خلیل‌زاد به‌دلیل روابطش با طالبان، از بیانیه‌ای که به‌طور مستقیم رهبران این گروه را هدف گرفته، «ناراحت شده است.» به‌گفته‌ی منتقدان، او که به «نزدیکی و گرایش با طالبان» متهم است، اکنون در برابر فشارهای فزاینده‌ی بین‌المللی علیه این گروه، موضع تدافعی گرفته و تلاش دارد مشروعیت نهادهایی را زیر پرسش ببرد که به پیگرد حقوقی رهبران طالبان چراغ سبز نشان داده‌اند.
با شدت گرفتن بحران مشروعیت طالبان در سطح بین‌المللی و افزایش فشارها برای پیگرد قضایی رهبران این گروه، واکنش‌های چهره‌هایی مانند خلیل‌زاد نشان می‌دهد که اجماع جهانی درباره‌ی نوع مواجهه با طالبان، هنوز در حال شکل‌گیری است.
