وزارت معارف طالبان با نشر اعلامیه‌ای، از جذب دانش‌آموزان بازگشت‌کننده در مکاتب دولتی، دارالعلوم‌ها، مدارس و سایر نهادهای آموزشی «دولتی و خصوصی» خبر داده و گفته است که مسئولیت آموزش و پرورش فرزندان مهاجران بازگشته از ایران و کشورهای همسایه را «با تعهد کامل» بر عهده می‌گیرد.
در این اعلامیه آمده است که دانش‌آموزان بدون مانع و تاخیر در یک محیط «امن، باوقار او اسلامي» به درس‌های‌شان ادامه خواهند داد. اما در متن رسمی این اعلامیه، هیچ اشاره‌ای به وضعیت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم نشده‌است؛ موضوعی که به گفته‌ی ناظران، سکوت معنادار طالبان در برابر یکی از بنیادی‌ترین حقوق میلیون‌ها دختر افغانستان را برجسته‌تر می‌سازد.
در کنار این، خانواده‌ها و منابع مردمی می‌گویند که محتوای درسی در مکاتب پسرانه نیز در سال‌های پسین تغییرات زیادی کرده و رنگ «شدیداً ایدئولوژیک و مذهبی» گرفته است. چنان‌که مضامین درسی با تاکید بر روایت خاص گروه حاکم تدریس می‌شود.
وزارت معارف طالبان از علما، والدین و نهادهای خیریه نیز خواسته است که برای اجرای موفق این برنامه با این گروه همکاری کنند؛ اما پرسش اصلی هنوز پابرجاست: وقتی دختران افغانستان از آموزش محروم‌اند، ادعای «مسئولیت‌پذیری ملی و اسلامی» تا چه اندازه می‌تواند معتبر باشد؟
