در ملبورن، در روز پنجشنبه، دو گروه از زنان در دو زمین مختلف بازی می‌کنند، اما با آرزوهای بسیار متفاوت. در استادیوم ملبورن، تیم ملی استرالیا و انگلستان برای کسب پیروزی در «آشِز» رقابت می‌کنند، در حالی که تنها چند کیلومتر دورتر، در ورزشگاه کریکت «جانکشن»، زنان افغانستان در اولین بازی رسمی خود پس از فرار از دست طالبان، در برابر تیم خیریه کریکت بدون مرز قرار می‌گیرند.
برای این زنان، بازی کردن در زمین کریکت نه تنها فرصتی برای نمایش مهارت‌ها و استعدادهای‌شان است، بلکه فرصتی است برای احیای رویای از دست رفته خود برای نمایندگی از افغانستان. این رویا که روزی برای آن مبارزه کردند، زمانی به نظر تمام شده بود، اما حالا آنها امیدوارند که دوباره بتوانند مایه‌ی سرافرازی میهن خود باشند.
بنفشه هاشمی و صفیه یوسف‌زی، دو بازیکن از این تیم، می‌گویند که این بازی برای آنها یک لحظه تاریخی است. صفیه اظهار می‌کند: «احساس می‌کنم تاریخ می‌سازیم. این اولین گام برای نمایندگی افغانستان است و نشان دادن این که زنان افغانستان هم می‌توانند کریکت بازی کنند.»
بنفشه نیز با تاکید بر اهمیت این لحظه می‌گوید: «ما در حال باز کردن درهایی هستیم که به دنیا نشان می‌دهد زنان افغان نه تنها وجود دارند، بلکه عاشق کریکت هستند.» این تیم شامل 25 بازیکن است که در سال 2020 اولین قراردادهای حرفه‌ای زنان را از فدراسیون کریکت افغانستان دریافت کردند، اما پس از بازگشت طالبان به قدرت در 2021، این رویا به سرعت به کابوس تبدیل شد و بسیاری از این زنان مجبور به فرار به استرالیا شدند.
در استرالیا، آنها با حمایت جامعه کریکت این کشور روبه‌رو شدند و توانستند پیراهن‌های جدیدی طراحی کنند که گل لاله افغانستان بر روی آنها نقش بسته است و نام‌های واقعی‌شان بر روی پیراهن‌ها به چشم می‌خورد.
کاپیتان تیم ملی انگلستان، هیدر نایت، که با این زنان ملاقات کرد، آنها را الهام‌بخش خوانده و گفت: «اینکه آنها به عنوان یک تیم از افغانستان بازی می‌کنند، واقعاً ویژه است.»
در حالی که مسابقه‌ای میان این تیم و تیم خیریه کریکت بدون مرز در حال برگزاری است، در سطح بین‌المللی نیز بحث‌هایی درباره تحریم مسابقات افغانستان مطرح است. برخی گروه‌های فعال به دلیل وضعیت حقوق بشر در افغانستان و محدودیت‌هایی که برای زنان در این کشور وضع شده است، خواستار تحریم این مسابقات هستند.
بنفشه هاشمی پیامی برای شورای کریکت بین‌المللی (ICC) دارد: «ما اینجا هستیم. از ما حمایت کنید. لطفاً به ما توجه کنید، ما به عنوان زنان افغانستان هیچ وقت ارزش خود را پایین نمی‌بینیم.»
هدف این زنان تنها پیروزی در میدان کریکت نیست؛ آنها می‌خواهند به دختران افغانستان نشان دهند که هیچ چیزی نمی‌تواند آنها را از رسیدن به رویاهایشان بازدارد. این داستان تازه آغاز شده است و آینده آن به حمایت‌های بین‌المللی بستگی دارد.
