شلاق‌های بیشتر؛ آیا نقد اخلاقی طالبان نتیجه داده است؟

پس از آن‌که گزارش‌ها از شلاق زده شدن بیش از ۶۰ تن در سرپل از سوی طالبان خبر دادند، یوناما یا نمایندگی سیاسی ملل متحد برای افغانستان با نشر پُستی در پیام‌رسان اجتماعی ایکس این عمل را نکوهیده و آن را نقض حقوق بشر دانسته است. اما در این نزدیک به سه سال، این نکوهش‌ها و دم‌زدن‌ها از «حقوق بشر» و نقض آن به کجا رسیده است؟ آیا می‌توان به چنین نقدی از طالبان امیدوار بود؟

طالبان هرگز خود را متعهد به اعلامیه‌هایی چون حقوق بشر ندانسته‌اند و باورهای خود را از همان آغاز به صراحت ابراز کرده‌اند؛ آنان شرع را قربانی هیچ‌چیزی نمی‌کنند و همه‌چیز را قربانی قرائتی که خود از شرع دارند می‌کنند. این رژیم حتا جایی برای قرائتی بدیل که دور، آنان حتا جایی برای پرسش‌گری از قرائت موجود خود از شریعت نمی‌نگرند و آنان اساس و عصاره‌ی جنبش خود را همین تطبیق بی‌رحمانه‌ی شرع و شلاق زدن انسان‌ها در پیش انظار عام می‌دانند.

در نزدیک به سه سالی که از رسیدن مجدد این گروه به قدرت در افغانستان می‌گذرد، تاکید روی «غیراخلاقی» و «ضداخلاقی» بودن طالبان هیچ سودی به‌همراه نداشته است. به عبارتی نقد اخلاقی طالبان حمله به آنان در نقطه‌ای است که حضور ندارند؛ هر مقام و سخنگوی طالبان در پاسخ به اتهام «ضداخلاقی» بودن همیشه گفته‌اند که فهم آنان از اخلاق با آنچه «غربیان» می‌گویند متفاوت است و آنان در فهمی که خود از اخلاق دارند بسیار هم اخلاقی عمل می‌کنند.

طبیعی‌ست که این استراتژی در عمل نیز هیچ بروباری به ارمغان نیاورده باشد؛ جامعه‌ی جهانی کماکان در مورد اعمال غیراخلاقی و نقض حقوق بشر از سوی طالبان اعلامیه و نکوهش‌نامه صادر می‌کند و آنان نیز به تکرار این اعمال – و حتا به شکلی وقیح‌تر و شدیدتر – ادامه می‌دهند. برای آنان اهمیتی ندارد که نمایندگی‌های سیاسی چه را خوش دارند و از چه چیزی بدشان می‌آید و همان کاری را می‌کنند که برای کردن آن پرورش یافته‌اند.