مولانا فضل‌الرحمان، رهبر جمعیت علمای پاکستان و یکی از شرکت‌کنندگان انتخاباتِ اخیر در این کشور، گفته‌است که «حمایت از طالبان» باعث شد که او نتواند در انتخابات پاکستان به‌پیروزی برسد. او هم‌چنین افزوده‌است که در اعتراض به نتایج این انتخابات تظاهرات برپا خواهد کرد. این چهره‌ی شناخته‌شده‌ی پاکستانی اضافه کرده‌است که شکست حزب او در انتخابات به‌دستور «قدرت‌های بین‌المللی ضداسلامی» صورت گرفته‌است. فضل الرحمان هم‌چنان گفته‌است که ارتش پاکستان در انتخابات دخالت کرده‌است – که باتوجه به‌قدرتِ ارتش در پاکستان خبر جدیدی نیست. اما یک احتمال دگر را هم برای باختِ کمرشکنِ حزب جمعیت‌العلمای پاکستان در نظر گرفت؛ مقاومت رای‌دهندگان پاکستانی در برابر باورهای فضل‌الرحمان.
این شکست حزبی در انتخابات تنها و یگانه نمونه‌ی مقاومتِ مدنیت و تمدن انسانی دربرابر توحش عریانی که در افغانستان جریان دارد، نیست. از این جهت می‌توان به‌سادگی سخنان فضل‌الرحمان را تایید کرد و پذیرفت که دلیل اصلی شکست او این بوده‌است که او از ثبات و استحکام طالبان در افغانستان حمایت می‌کند، و این خبر خوبی برای نمایندگان کشورهای دموکراتیکی که خیالِ سازگاری با طالبان را در سر دارند، نیست.
این شکست و اعتراف فضل‌الرحمان در مورد این‌که حمایت او از رژیم حاکم در افغانستان منتج به‌نتایج بسیار «نومید‌کننده»ی حزب او شده‌است؛ نشان‌گر این است که تمدن در برابر این توحشِ حاکم‌شده در افغانستان، حمایت از آن و حتا سازگاری با آن ایستادگی می‌کند. البته همیشه این مقاومت و ایستادگی تمدن به‌نتایجِ محسوس و ملموس عملی منتج نمی‌شود، ولی این نکته‌ی بسیار مهمی‌ست که ما بدانیم و بپذیریم که مقاومتی – حتا اگر نیم‌بند و مردمی – در برابر سازگاری و پذیرش رژیم طالبان به‌عنوان رژیم اصلی و همیشگی افغانستان وجود دارد؛ چنین فشاری اهدا و اعطای «مشروعیت» جهانی را به رژیم طالبان به‌مراتب سخت‌تر کرده و راه را برای انتقاد گسترده از دولت‌هایی که با این رژیم سازگاری دارند، می‌گشاید.
تلویزیون دیار، رسانه‌ی مستقر در ایالات متحده است که از سوی شماری‌از «خبرنگاران در تبعید» افغانستان پایه‌گذاری شده‌است. این‌رسانه هم‌اکنون روی پا‌ی‌گاه‌های دیجیتال، روی‌دادهای افغانستان و جهان را به زبان‌های فارسی، پشتو و انگلیسی روایت می‌کند و در نظر دارد تا به‌زودی پخش زنده‌ی اینترنتی و ماهواره‌ای اش را نیز آغاز کند.