طالبان همواره تلاش کرده تا در دانشگاه‌ها، مکتب‌ها، مدرسه‌های دینی، مسجدها، انستیتوت‌ها، آموزشگاه‌ها و سایر مراکز آموزشی، با برگزاری برنامه‌های آموزشی، اعمال محدودیت، ترغیب و تهدید، باورهای ایدئولوژیک خود را گسترش بدهد.
در تازه‌ترین مورد، وزارت کار و امور اجتماعی تحت کنترول این گروه اعلام کرد که 65 کودک یتیم و بی‌سرپرست را شامل یک مرکز مراقبتی می‌کند. در این مرکز اما آن‌ها در معرض اعتقادات طالبان قرار می‌گیرند؛ اعتقاداتی‌که پیامدهای عملی آن زنان را از صحنه‌ی اجتماعی به حاشیه رانده و در پی تحمیل آن‌چه است که خواسته‌ی اکثر مردم نیست.
بر بنیاد اعلامیه‌ی این وزارت‌خانه، به کودکان یتیم «آموزش‌های دینی و عصری» ارائه خواهد شد. با این حال، برخی از کارشناسان باورمندند که «علوم عصری» تنها یک پوشش است تا طالبان بتواند انتقادات مخالفانش را که همواره به‌دلیل تضاد با علوم نوین به این گروه اعتراض دارند، پاسخ دهد.
در عین حال، به گفته‌ی عبیدالله امین‌زاده، معاون اداره‌ی امور اجتماعی وزارت کار و امور اجتماعی طالبان، این وزارت‌خانه در سرتاسر کشور مراکز مراقبت از بی‌سرپرستان فعال کرده است.
این گروه در مراکز نگهداری یتیمان و بی‌سرپرستان، دست بازتری در اعمال هرگونه محدودیت و تحمیل باورهای ایدئولوژیک خود دارد. این در حالی‌ست که در نهادهای آموزشی مانند دانشگاه‌ها و مکتب‌ها، به‌دلیل نقش پررنگ خانواده و تعدد منابع اطلاعاتی دانشجویان و دانش‌آموزان، اثربخشی «آموزه‌های طالبانی» پایین است.
در همین حال، طالبان از نبود نظارت والدین بر کودکان، بهره‌برداری کرده و ایدئولوژی خود را ترویج می‌کند.
کودکی دوره‌ای حساس و بنیادی در زندگی انسان‌هاست که روان‌شناسان بر این باورند، آن‌چه در این دوران تجربه و آموخته می‌شود، تاثیر عمیق و ماندگاری بر شخصیت و باورهای فرد در طول زندگی خواهد گذاشت. این آموخته‌ها می‌توانند مسیر آینده‌ی انسان‌ها را به‌شدت تحت تاثیر قرار دهد.
