دیلی ریکارد با نشر گزارشی می‌گوید که زنان افغانستانی پس از محدود شدن توسط رژیم طالبان، آرزو و رویاهای خود را «برباد رفته» می‌دانند.
این رسانه روز سه‌شنبه، ۱۹ سرطان، گفته است که زنان افغانستان از آزادی کار محروم‌اند و شغل‌های کمی که شامل خیاطی و تهیه‌ی غذا می‌شود، در اختیار آنان قرار دارد.
این گزارش به زندگی فروزان احمدزی دانشجوی رشته‌ی پژشکی در نظام طالبان پرداخته است.
فروزان احمدزی ۳۳ ساله که رویای داکتر شدن را در سر داشت و قرار بود ام‌سال از دانش‌گاه فارغ تحصیل شود اکنون با شماری از زنانی که قبلا معلم بودند به ترشی درست کردن و خیاطی در شهر کابل مشغول است.
خانم احمدزی در مورد مصروفیت فعلی خود چنین می‌گوید:«هر چند سود ترشی و خیاطی اندک است ما فقط به دنبال راهی برای فرار هستیم، این حداقل یک قدم فراتر از محصور شدن در خانه است. اگر خانواده‌ام مرا تشویق نمی‌کردند، اینجا نبودم. از من حمایت می‌کنند چون کار می‌کنم. شوهرم بی‌کار است و اطفال کوچکی دارم.»
برق نامنظم، کرایه، پول آب و برق و ماشین‌های خیاطی کهنه از چالش‌های دگر فراروی این زنان است.
وزارت‌های رژیم طالبان که مسوول صدور جوازهاست، زنان را از حضور درآن محل منع کرده و دفتری را در جای دگر برای آنان راه اندازی کرده است.
مقام‌های طالبان این اقدام را سرعت بخشیدن و آسان کردن کارها برای زنان توصیف کرده است.
از سوی هم سلما یوسف‌زی، رئیس اتاق بازرگانی و صنایع زنان افغانستان کار در رژیم طالبان را برای زنان این کشور «یک چالش» خوانده است.
نقش و مشارکت زنان در افغانستان آن‌هم در رژیم طالبان در حال کم‌رنگ‌تر شدن است و این کم‌رنگی ریشه در اعتقادات طالبان نسبت به زنان دارد.
سازمان ملل متحد افغانستان را به سرکوب‌ترین کشور برای زنان و دختران توصیف کرده است.
