نهاد زنان ملل متحد و سازمان «کی‌یر» هشدار داده‌اند زنان مهاجری که از کشورهای ایران و پاکستان وارد افغانستان می‌شوند، مانند دیگر همتایان خود در این کشور، با خطرات «روزافزونی» چون فقر، ازدواج زودهنگام، آزار و بهره‌کشی قرار دارند.
این نهادها، امروز (پنج‌شنبه، 16 اسد)، در اعلامیه‌ی رسانه‌ای مشترک خود گفتند که افراد یادشده به شدت به کمک‌های بشردوستانه و حمایت‌های پایدار برای بازسازی زندگی‌شان نیاز دارند، آن هم در کشوری که با فشارهای شدید اقتصادی و زیست‌محیطی روبه‌رو است.
در این اعلامیه آمده که بسیاری از زنان، به کشوری بر می‌گردند که هرگز در آن زندگی نکرده‌اند و هم‌اکنون هم محل بودوباش، درآمد و دسترسی به آموزش و خدمات صحی ندارند.
نهاد زنان ملل متحد و سازمان «کی‌یر» گفتند که هم‌اکنون محدودیت‌های بی‌پیشینه‌ای بر حقوق، آزادی‌ها و گشت‌وگذار زنان وجود دارند.
سوسن فرگوسن، نماینده‌ی ویژه‌ی دفتر زنان سازمان ملل متحد در افغانستان، گفت: «زنان و دختران آسیب‌پذیری که بدون هیچ‌چیز وارد مناطقی می‌شوند که خود در آستانه‌ی فروپاشی قرار دارند، با خطرات دوچندانی روبرو می‌شوند. آن‌ها مصمم‌اند با عزت زندگی‌شان را دوباره بسازند، اما برای ارائه‌ی حمایت‌های ویژه‌ای که به آن‌ها نیاز دارند و برای حضور امدادگران زن که بتوانند به آن‌ها دسترسی پیدا کنند، به منابع مالی بیشتری نیاز داریم.»
به گزارش ملل متحد، از سپتامبر 2023 تا کنون، بیش از 2.43 میلیون مهاجر افغانستان از ایران و پاکستان وارد کشور شده‌اند که اکثرشان به‌صورت اجباری اخراج شده‌اند. تنها در سال 2025، زنان و دختران، یک‌سوم بازگشت‌کنندگان از ایران و تقریباً نیمی از بازگشت‌کنندگان از پاکستان را تشکیل داده‌اند.
در گزارش تازه‌ای که به‌طور مشترک از سوی نهاد زنان ملل متحد و موسسه‌ی «کی‌یر» ارائه شده، آمده که مسکن امن و ارزان بها، تامین مالی زندگی و آموزش دختران، از مواردی بوده‌اند که اکثر زنان بازگشتی بر آن‌ها تاکید کرده‌اند. بر بنیاد این گزارش، تنها 10 درصد از خانوارهایی با سرپرستی زنان، در سرپناه دایمی زندگی می‌کنند و 40 درصد آن‌ها نگران اخراج از محل سکونت‌شان هستند.
گراهام دیویسون، رییس دفتر سازمان «کی‌یر» در افغانستان، گفت: « دیدن شمار زیاد بازگشت‌کنندگان و سختی‌هایی که زنان، کودکان و خانواده‌ها – که بسیاری از آن‌ها درمانده، سردرگم و ناامید هستند – متحمل می‌شوند، تاثیر عمیقی بر همه‌ی ما که به این بحران پاسخ می‌دهیم گذاشته است.»
این دو نهاد، از جامعه‌ی جهانی خواستند که هم‌اکنون وارد عمل شده و با پاسداری از حقوق زنان و دختران افغانستان بپردازند.
