در مطلبی که از سوی نشریه‌ی بریتانیایی گاردین منتشر شده آمده‌است که طالبان از تیم ملی کریکت افغانستان برای «پاک‌سازی» کارنامه‌ی تاریک خود استفاده می‌کند.
در این گزارش اشاره شده است که طالبان با بهره‌گیری از تیم ملی کریکت تلاش می‌کند تا اقدامات سرکوبگرانه خود علیه زنان و اقلیت‌ها را در سطح جهانی پشت چهره‌ای «موجه ورزشی» پنهان کنند.
از زمان تصرف قدرت توسط طالبان در افغانستان در آگست ۲۰۲۱، زنان افغانستان با شرایطی بی‌سابقه روبرو شده‌اند که در هیچ‌کجای دیگر از جهان مشابه آن وجود ندارد.
طالبان به دختران اجازه نمی‌دهند که به مدارس متوسطه بروند، زنان از ورود به پارک‌ها، آرایشگاه‌ها و دیگر اماکن عمومی منع شده‌اند و حتا بسیاری از آنها از اشتغال به کارهای پردرآمد یا آموزش برای تبدیل شدن به ماما محروم شده‌اند.
در گزارش گاردین آمده‌است که علاوه بر این، دختران به ازدواج اجباری کشیده می‌شوند و زنان در بازداشت‌گاه‌ها «مورد تجاوز» قرار می‌گیرند.
این شرایط به شدت بر زنان افغانستان فشار وارد کرده است و بسیاری از آنها را وادار کرده تا از کشور خود فرار کنند و به عنوان پناهنده در کشورهای دیگر زندگی کنند.
در حالی که سازمان ملل متحد اقدامات طالبان علیه زنان افغان را «جرایم علیه بشریت» خوانده است، تیم ملی کرکت افغانستان همچنان به نمایندگی از طالبان در رویدادهای بین‌المللی شرکت می‌کند، که این موضوع باعث انتقادات گسترده‌ای از سوی زنان افغانستان و مدافعان حقوق بشر شده است.
علی‌رغم این که زنان افغانستان و بسیاری از فعالان حقوق بشر خواهان اعمال فشار به جامعه بین‌المللی برای حذف تیم ملی کرکت از رویدادهای بین‌المللی هستند، برخی افراد هنوز معتقدند که ورزش نباید به مسائل سیاسی وارد شود. اما به گفته زنان افغانستان، ورزش به طور فزاینده‌ای به ابزاری برای «اسپورت‌واشینگ» تبدیل شده است و تیم کرکت افغانستان به نمایندگی از طالبان، به نوعی تصویر مثبتی از این رژیم سرکوبگر ارائه می‌دهد.
در ادامه، گاردین گزارش می‌دهد که برخی مقامات طالبان از جمله سید جلال‌الدین حقانی، رهبر شبکه حقانی و امیر خان متقی، وزیر امور خارجه طالبان، در کنار تیم ملی کرکت افغانستان عکس گرفته‌اند و این خود نشان‌دهنده روابط نزدیک بین تیم کرکت و رژیم طالبان است. در همین حال، برخی کشورها به‌ویژه هند، به طور فزاینده‌ای در حال نزدیکی به طالبان هستند، که این امر نگرانی‌هایی را در مورد عادی‌سازی رژیم طالبان در عرصه جهانی به وجود آورده است.
در گزارش آمده که زنان افغانستان و فعالان حقوق بشر بر این باورند که باید جامعه جهانی به‌ویژه سازمان ملل متحد، سیستم «آپارتاید جنسیتی» طالبان را به رسمیت بشناسد و اقدامات این رژیم را مشابه آپارتاید نژادی در آفریقای جنوبی مورد ارزیابی قرار دهد. آنها اعتقاد دارند که شناسایی این سیستم می‌تواند فشار جهانی برای تغییر در افغانستان و توقف سرکوب‌های طالبان را تقویت کند.
در پایان گاردین می‌گوید زنان افغانستان تأکید کرده‌اند که زمان در حال از دست رفتن است و آنچه طالبان به زنان افغانستان تحمیل کرده‌اند، «عادی» نیست و نباید به هیچ عنوان اجازه داد که ورزش و تیم ملی کرکت افغانستان به عنوان ابزار نرمال‌سازی این رژیم سرکوبگر استفاده شود.
