به گروه موسیقی‌ای فکر کنید که در اوج شهرت و محبوبیت جهانی، تصمیم می‌گیرد که در خرابه‌های یک شهر رُم باستان که توسط آتش‌فشان نابود شده و همه‌ی ساکنانش در گدازه‌ها دفن شده‌اند، برای ارواح این رُمی‌ها کنسرتی زنده اجرا کند و به‌جز همان تیم فنی هیچ‌کس دگری را دعوت نکند و هرگز حاضر به تصریح و توضیح این کنش هم نشود. به دنیای پینک فلوید، یکی از بهترین و برترین باندهای تاریخ موسیقی جهان خوش آمدید!
پینک فلوید که یک گروه راک انگلیسی است، در شمار بهترین هنرمندان موسیقی در تاریخ این هنر به‌حساب می‌آید. از این گروه و کار آنان در سطحی گسترده و بین‌المللی بزرگ‌داشتی کم‌مانند شده است. ترانه‌های پینک فلوید الهام‌بخش نسل‌های بسیاری و هنرمندان بسیاری در موسیقی نقاط مختلف دنیا بوده است. آلبوم «نیمه‌ی تاریک ماه» که شهکار پینک فلوید خوانده می‌شود؛ یکی از پُرفروش‌ترین آلبوم‌های تمام دوران‌هاست.
آنانی‌که در دهه‌های گذشته با کار پینک فلوید و تاثیر آن آشنایی دارند؛ به خوبی می‌دانند که شهرت و محبوبیت این گروه میان فارسی‌زبانان در حد گروه‌های افسانه‌ای دگری در تاریخ موسیقی هم‌چون بیتلز و یا هنرمندانی چون باب دیلن است. ترجمه‌ی مجموعه‌ای از ترانه‌های پینک فلوید به‌فارسی به همت م. آزاد و فرخ تمیمی وجود دارد.
پینک فلوید به‌دلیل موسیقی پیش‌رو، متفاوت، خلاقیت‌های اصیل و مضامین فلسفی، وجودی و ژرف ترانه‌های خود در فرصتی کوتاه به‌شهرتی جهانگیر رسید. این گروه دگر اینک در میان «کلاسیک‌های» راک و تاریخ موسیقی به‌حساب آمده و خالق آن قطعاتی از هنر معاصر بوده است که نشنیدن آن به‌حق زیانی گزاف و سنگین می‌تواند شمرده شود.
آلبوم‌های «نیمه‌ی تاریک ماه»، «دیوار» و «کاش این‌جا بودی» در کنار آلبوم «نی‌زنی بر دروازه‌های سپیده‌دم» کارهای اصلی این گروه دانسته می‌شوند. این مجموعه‌ی غنی شامل ترانه‌های ماندگاری در سنت موسیقی معاصر غرب هم‌چون «آجر دگری در دیوار»، «کاش این‌جا بودی»، «هی تو»، «خلسه دلپذیر»، «امیدهای بلند» و دگر ترانه‌های پینک فلوید است که نه تنها به‌لحاظ موسیقایی، بلکه به‌لحاظ ژرفنای مفاهیم نیز ستایش گسترده‌ی منتقدان هنری را برانگیخته است.
آلبوم نیمه‌ی تاریک ماه که اینک و با بیش از پنجاه سال عُمر، هم‌چنان شنیده می‌شود و محبوب است؛ شهکاری‌ست در موسیقی، ترتیب ترانه‌های، چینش واژه‌ها و استفاده از موسیقی به‌عنوان یکی از بی‌واسطه‌ترین گونه‌های انتقال و دریافت تجربه‌ی وجود انسانی.
اعضای اصلی پینک فلوید که سه رهبر آن در بازه‌های زمانی متفاوت بودند؛ یعنی سید بَرِت، راجر واترز و دیوید گیلمور از سوی هواخواهان و طرف‌داران این گروه «نوابغ موسیقی» خوانده شده‌اند. کارهای ابتدایی پینک فلوید هم‌چون «نواختن امیلی» را ببین یا قطعه‌ی «اختاپوس» را می‌توان مُعرف نبوغ بَرِت، تک‌نوازی‌های گیتار در کارهای پینک فلوید را محصول نبوغ گیلمور و ترانه‌های حیرت‌آور این گروه را محصول نبوغ واترز دانست.
موسیقی آرام، ضرباهنگی که با ضربان قلب آدمی هم‌نوا می‌شود، صداهایی که هم‌چون رودباری روان گوش‌های آدمی را نوازش می‌کنند، واژگانی که عمیق‌ترین زخم وجود انسان را لمس کرده و چنانچه در قطعه‌ی «خلسه‌ی دلپذیر» آماده است: می‌خواهند آدمی را دوباره روی پای خویش ایستاده کنند، موسیقی این باند افسانه‌ای را مبدل به درمانی برای زخم‌های روان و روح آدمی می‌کند.
تلویزیون دیار از سوی شماری‌از «خبرنگاران در تبعید» افغانستان پایه‌گذاری شده‌است. این‌رسانه هم‌اکنون روی پا‌ی‌گاه‌های دیجیتال، روی‌دادهای افغانستان و جهان را به زبان‌های فارسی، پشتو و انگلیسی روایت می‌کند و در نظر دارد تا به‌زودی پخش زنده‌ی اینترنتی و ماهواره‌ای اش را نیز آغاز کند.