امنیت در افغانستان؛ اتریشی‌ای که می‌گفت افغانستان کشور «امنی» است بخاطر عکسش با احمدمسعود و به‌اتهام جاسوسی بازداشت شده بود

هربرت فریتز، سیاست‌مدار راست‌گرای اتریشی که برای اثباتِ «امنیت افغانستان تحت حاکمیت طالبان» به این کشور آمده بود، به‌اتهام جاسوسی بازداشت شده و ۹ ماه در زندان طالبان ماند. فریتز نهایتاً با پادرمیانی دولت قطر از بند طالبان آزاد شد. اما نکته‌ی جالب توجه در مورد بازداشت او این است که براساس گزارش رسانه‌های افغانستان، اسناد پارلمان اتریش نشان می‌دهند که فریتز بابتِ پیدا شدن عکسش با احمدمسعود، رهبر «جبهه‌ی مقاومت ملی»، در گوشی شخصی خودش بازداشت شده‌بود. این‌که آیا یگانه عامل بازداشت و نگه‌داشت فریتز همان عکس بوده یا خیر، محل تردید است. اما آن‌چه محل تردید نیست این است که همین واقعه نشان می‌دهد که «امنیت» مردم و شهروندان افغانستان به یک «عکس خلاف سلیقه‌ی طالبان» بند است و اگر در گوشی هرکسی چیزی که طالبان به آن حتا مشکوک باشند پیدا شود، دگر نه آینده و نه حتا جان آن فرد امنیتی نخواهد داشت و در مورد شهروندان افغانستان، دولت خارجی‌ای نیز پادرمیانی نخواهد کرد.

فریتز که ماجرای خودش را با «اثبات امنیت» افغانستان تحت اداره‌ی طالبان شروع کرد، به‌گونه‌ی طنزآلودی در این هدف کامیاب شد. او ثابت کرد که امنیت مردم و شهروندانی‌که در افغانستان زندگی می‌کنند چقدر شکننده و وحشت‌ناک است. او خود دانست و به‌دگران نیز ثابت کرد که اگر شما حتا «مظنون» رژیم واقع شوید، دگر امنیت و تضمین جان و مال و آینده‌ی شما تبدیل به‌چه چیز بی‌معنا و پرتی می‌شود. رژیم طالبان در کابل در قبال هیچ‌یک از زندان سیاسی‌ای که در بند افکنده‌است «مسئولیتی» نپذیرفته و بسیار بی‌هوده هم هست که کسی از چنین رژیمی توقع مسئولیت‌پذیری و پاسخ‌گویی داشته‌باشد. اما آنچه رژیم طالبان را از دگر تمامیت‌گراها و دیکتاتوری‌های جهان جدا می‌کند، این است که هیچ قاعده و خط مشخصی وجود ندارد که عبور از آن باعث شود که فرد از سوی رژیم بازداشت،‌ شکنجه و یا حتا کشته شود.

ممکن است شما صرفاً در شهر قدم بزنید و خبر بخوانید و نگاه کنید و یکی از سربازان طالبان گوشی شما را از دست‌تان گرفته و شما را به‌خاطر تعقیب کردن رسانه‌هایی مشخص و حتا لایک کردن چیزهایی مشخص و گفتن اندک‌ترین چیزی خلاف مشی و برخورد رژیم طالبان به‌دوستان یا خانواده‌ی‌تان در پیام‌رسان‌های اجتماعی بازداشت کند. خطر جاسوس خوانده‌شدن از سوی این رژیم سایه‌ای است که بر سر همه‌کس در شهر گسترده‌است و هیچ‌کس از چنین چیزی مصئونیتی ندارد. در چنین جایی سخن گفتن از «امنیت» چه معنایی دارد؟