آتشسوزیهای گسترده در شهر لسآنجلسِ ایالت کالیفرنیا – که یکی از مراکز مهم تجاری ایالات متحده است – همچنان ادامه دارد. بربنیاد گفتهی مسئولان امریکایی وزش تندبادها ممکن است به گسترش آتش به دگر مناطق نیز بینجامد.
این آتشسوزی را میتوان یکی از ویرانگرترین حوادث چند سال پسین امریکا دانست. تصاویر «آخرالزمانی» از مناطق مسکونی لسآنجلس که بدل بهخاک و خاکستر شدهاند موید گستردگی این رویداد هستند. بهرغم افزایش تعداد قربانیان این رویداد به ۲۴ تن، پرسش مهم دگری میزان زیان اقتصادیای است که این آتشسوزی به مردم و اقتصاد امریکا وارد آوردهاست. آتشسوزی لسآنجلس چه مقدار خسارت مالی بههمراه آوردهاست؟
یک نگاه سطحی و اولیه نیز نشان میدهد که فاجعهبارترین وجه این آتشسوزی تاکنون وجه اقتصادی آن بودهاست. هزاران خانه و ساختمان تجاری، وسایط نقلیه و حتا زیربناهای شهری بهکلی نابود شدهاست و بدون تردید رساندن کمک به بیجا شدگان و خود عملیات آتشنشانی را نیز نمیتوان «کمهزینه» دانست.
از سویی دگر واشنگتن درحالی باید باید با مصارف سنگینی که از این آتشسوزی متحمل خواهد شد کنار بیاید که ادارهی نئولیبرال آیندهی امریکا – دولت ترمپ – از همین حالا آستین را برای «کاهش مصارف دولت» و کاستن از میزان مداخلهی دولت در بازار بالا زده بود.
ادارهی خودکفایی دولت که قرار گزارشها ترمپ ادارهی آن را به ایلان ماسک، میلیاردر معروف امریکایی خواهد سپرد؛ خوابهای مفصلی برای مصرفهای اصطلاحاً «بشردوستانه» دولت امریکا دیدهاست که آتشسوزی لسآنجلس تعبیر آن را برای جمهوریخواهان «بسیار» دشوار خواهد کرد.
در دور نخست ریاستجمهوری ترمپ نیز برنامهی تثبیت نظم نئولیبرال و مصرفگریزی دولتیاش با شیوع ویروس کرونا و زیان بهشدت هنگفت آن بهاقتصاد امریکا نقش بر آب شد.
بههرجهت تاثیر این آتشسوزی را در ابعادی متفاوت میتوان بهبررسی گرفت؛ مثلاً صدمهای که ناتوانی دولت فدرال از مدیریت این آتش به تصویر امریکا بهعنوان «ابرقدرت توانمند» وارد کردهاست؛ یا کنایههایی که کسانی چون ترودو ضمن فرستادن هواپیماهای آتشنشان کانادا به امریکا زدهاست.
ولی تاثیر اقتصادی این آتشسوزی را در دو سطح کوتاهمدت و بلند مدت میتوان بهبررسی گرفت. تا آنجا که مربوط به زیانهای اقتصادی آنی و «جاری» این آتشسوزی میشود؛ بربنیاد گزارشی از بلومبرگ این آتشسوزی تاکنون ۱۲ هزار ساختمان را نابود کردهاست.
میلیونها تن را آورده کرده و زیان جمعی اقتصادی آن تا این لحظه را ۲۷۵ میلیارد دالر تخمین زدهاست. برای ایجاد تصویر قابل درکتری از گستردگی این زیان، میتوان این رقم را با میزان تولید ناخالص داخلی افغانستان که ۱۷ میلیارد دالر است مقایسه کرد؛ یعنی بیش از پانزده برابر «جیدیپی» افغانستان.
البته این زیانها به خود لسآنجلس و ایالت کالیفرنیا خلاصه نمیشود؛ بیثباتی و ناآرامی داخلیای که این آتش در امریکا بهپا کردهاست؛ بازار بورس و سهام این کشور را نیز ضربات سنگینی زدهاست.
در همینحال این آتشسوزی هیاهویی را در بازار صنعت «بیمه» بهراه انداختهاست. چنانچه این صنعت با شمار خانههای سوخته و از دست رفته، ضربات اقتصادی چشمگیر و چه بسا «کمرشکن» را متحمل خواهد شد.
در بلند مدت اما بازسازی نواحی سوخته، تامین مردمی که مجبور به فرار از آتش شدهاند و اسکان مجدد آنها چالشهای اصلی فراروی دولت امریکا هستند.
چنانچه به برنامهی ترمپ برای کاهش مصارف دولت در دوم ریاستجمهوری او اشاره رفت؛ با بودجهای که او مجبور است برای بازسازی زیربناهای لسآنجلس و حمایت از اجتماعات آسیبدیدهی آن بپردازد؛ دستکم تا مدت قابل توجهی از ریاست او بر دولت امریکا، چشمانداز برای برنامهی نئولیبرال او روشن بهنظر نمیرسد.
تلویزیون دیار از سوی شماریاز «خبرنگاران در تبعید» افغانستان پایهگذاری شدهاست. اینرسانه هماکنون روی پایگاههای دیجیتال، رویدادهای افغانستان و جهان را به زبانهای فارسی، پشتو و انگلیسی روایت میکند و در نظر دارد تا بهزودی پخش زندهی اینترنتی و ماهوارهای اش را نیز آغاز کند.