در مطلبی از نشریه‌ی امریکایی «دی هیل» آمده است که طالبان با این‌که حق آموزش و تحصیل را از زنان افغانستان گرفته‌اند؛ دختران خود را برای آموزش به خارج از افغانستان می‌فرستند. در این مطلب از قطر و پاکستان به عنوان کشورهایی که اعضای طالبان دختران خود را به قصد تحصیل به آنجا می‌فرستند یاد شده است. به‌نظر می‌رسد طالبان «تطبیق شریعت» را صرفاٌ برای فرزندان «مردم» می‌خواهند و فرزندان خود را استثنا می‌دانند.
در این نوشته هم‌چنین می‌خوانیم که رژیم طالبان از زمان به قدرت رسیدن تا جنوری سال ۲۰۲۴ که صرفاً چندماه گذشته است ۱۸۵ فرمان و موضع عمومی داشته‌اند که از این میان ۱۳۵ عدد از این فرمان‌ها و مواضع مربوط به زنان بوده است و این آمار نشان‌گر درگیری «غیرطبیعی» طالبان با موضوع زنان است.
هیل نوشته است که یک مرکز آموزشی خصوصی ویژه برای دختران اعضای طالبان در شهر کویته‌ی پاکستان وجود دارد که مقامات بلندپایه‌ی طالبان فرزندان‌شان را به‌قصد تحصیل بدانجا می‌فرستند. هیل هم‌چنین نوشته است که چنین مرکز خاصی برای دختران اعضای طالبان در ولایت غزنی نیز وجود دارد.
در ادامه‌ی این نوشته آمده است که این واقعیت ماهیت حقیقی ممنوعیت‌های طالبان را نشان می‌دهد و اگر هدف طالبان به‌واقع فرهنگی و مذهبی بود، شامل حال اعضای خود این گروه و خانواده‌های آنان نیز می‌گردید. این استثناپنداری نشان‌دهنده‌ی این خوانده می‌شود که طالبان «انگیزه‌های دگری» برای ممنوع کردن آموزش زنان دارند.
این نخستین باری نیست که به تحصیل فرزندان اعضای طالبان در خارج از افغانستان پرداخته می‌شود، پیشتر از این در سال ۲۰۲۲ نشریه‌ی انگلیسی دیلی میل در همکاری با شبکه‌ی تحلیل‌گران افغانستان در تحقیقی دریافته بود که مقامات بلند رژیم طالبان و اعضای دفتری سیاسی این گروه در قطر فرزندان‌شان را برای آموزش به قطر و پاکستان می‌فرستند.
رژیم طالبان از آغاز حاکمیت در آگست سال ۲۰۲۱ تاکنون مکاتب دخترانه‌ی بالاتر از صنف ششم را بسته و باوجود تاکیدهای مکرر داخلی و خارجی هم‌چنان این مکاتب را بسته نگه داشته‌است. نقض حق اساسی آموزش از سوی این رژیم به دفعات توسط سازمان ملل و دگر نهادهای بین‌المللی محکوم شده است؛ اما به نظر می‌رسد که طالبان این حق را صرفاً از «دگران» سلب کرده‌اند و فرزندان خود را از این «ممنوعیت شرعی» مستثنا می‌انگارند.
