در پیام عیدی ملا هبت‌الله می‌خوانیم که «مسئولان امارات اسلامی به کارهای خود متوجه باشند. ظلم نکنند. خود را به محتاج برسانند. تبعیض نکنند. این روزها می‌گذرد و…» جملات و قصارهایی که این پیام عیدی را تبدیل به اندرزنامه‌ای اخلاقی کرده و قصد دارد که رهبر طالبان را «امیری مهربان» و «شخصیتی مدبر» و رئوف معرفی کند؛ رهبر «عادل، مدبر، دانا و دلسوزی» که در راس دستگاه حاکمیت خشونت‌آمیز طالبان قرار دارد.
این پیام که ام‌روز و در بیست‌وهفتمین روز ماه رمضان و به پیشواز عید فطر از سوی رسانه‌های رژیم طالبان به نشر رسیده و به رهبر این گروه منتسب می‌گردد، از آغاز تا پایان نکات و موضوعاتی را در بردارد که همگان واکنش برانگیز و قابل بحث اند.
رهبر طالبان این پیام را خطاب به برداران مسلمان شروع می‌کند و بدین‌صورت واضح می‌سازد که طرف صحبت او و «رعیت حقیقی» او مردان افغانستان هستند و زنان، صرفاً براساس نسبتی که با مردان دارند در شمار و حساب می‌آیند. البته هبت‌الله در این مورد تنها نیست و کل تمدن ماقبل مدرن و اعصار تاریک، طرف صحبت و مخاطب خودش در جامعه را مردان می‌دانست و زنان را جایگاه انسانی و سوژگی نمی‌داد.
مورد دگری که در این پیام خشم و انتقاد شماری را برانگیخت عدم‌اشاره‌ی هبت‌الله به کمک‌های هفته‌وار ایالات متحده‌ی امریکا به افغانستان و گفتن این‌که «روزی‌دهنده خداوند است» بود. منتقدان باورمند بودند که طالبان درحالی می‌خواهند که خود را بی‌نیاز و مستقل و آزاد نشان دهند که ادامه‌ی حیات آنان و رژیم‌شان را به کمک‌های جامعه‌ی جهانی وابسته می‌دانند.
منتقدان دگری نیز این پیام را «یک پیام سیاسی» می‌خوانند که از سوی مشاوران و متحدان طالبان تهیه شده و به‌نام امیر المومنین – که عده‌ای از این منتقدان باور دارند شخصیتی افسانه‌ای و بی‌صلاحیت است – نشر شده است. این منتقدان می‌گویند که هدف از نشر چنین پیامی ایجاد توهم وجود یک «رهبر بزرگ و مهربان و مدبر و عادل» در صدر دستگاه جنایت طالبان است.
تلویزیون دیار، رسانه‌ی مستقر در ایالات متحده است که از سوی شماری‌از «خبرنگاران در تبعید» افغانستان پایه‌گذاری شده‌است. این‌رسانه هم‌اکنون روی پا‌ی‌گاه‌های دیجیتال، روی‌دادهای افغانستان و جهان را به زبان‌های فارسی، پشتو و انگلیسی روایت می‌کند و در نظر دارد تا به‌زودی پخش زنده‌ی اینترنتی و ماهواره‌ای اش را نیز آغاز کند.