سه روز از وقوع زمین‌لرزه‌ی مهیبِ شش ریشتری در ولایت/استان هرات در غرب افغانستان می‌گذرد. زمین‌لرزه‌ای که پس‌لرزه‌های بسیار و به‌تعبیر باشندگانِ هرات «بی‌شماری» را در پی داشته‌است، پس‌لرزه‌هایی گاه به قوتِ خود زمین‌لرزه. در این گیرودار، باشندگان شهرستان/ولسوالی زنده‌جان، بیش‌ترین آسیب جانی، مالی و روانی را دیده‌اند. آنان دگر نه خانه‌ای دارند که به آن پناه برند و نه نانی که بخواهند آن را بر سرِ آوارهای‌شان تقسیم کنند تا مگر دست‌کم از دستِ دردِ گرسنگی رها شده باشند. طرفه این‌که رنجِ از دست رفتنِ عزیزانِ بسیار و بی‌شماری که در این روی‌داد به‌خاک پیوستند، در آن‌ها نای خوردن و خوابیدن را باقی نگذاشته‌است.
زنده‌جان، در چند روز گذشته، به دو قسمتِ مساوی تقسیم شده‌است، یک‌سوی این شهرستان که تا بی‌گاه روز جمعه‌ی هفته‌ی قبل زندگی در آن زمزمه می‌کرد، اکنون تبدیل شده‌است به جایی که مرگ در آن زوزه می‌کشد، در یک‌سویِ این شهرستان نعش‌های قربانیان بی‌شمار زمین‌لرزه را دفن می‌کنند و سویی‌دگر، تبدیل به آواری از خانه‌هایی شده‌است که بی‌شک با خون دل و دشواری‌های بسیار خشت‌های آنان روی‌هم جمع آمده بودند و مبدل به سرپناه خانواری گردیده بودند. تعداد جان‌باختگان این روی‌داد آن‌چنان بسیار و وحشتِ حاکم بر فضا آن‌چنان بلند است که شماری، به‌صورت داوطلبانه حاضر به حفر گور برای جان‌باختگان این روی‌داد شده‌اند، جان‌باختگانی که هر روز تعداد بسیاری از آن‌ها دفن می‌شوند بی‌آن‌که خبری از بستگان و خانواده و اقارب این جان‌باختگان در دست باشد.
نهادهای مددرسان بین‌المللی و کشورهای دور و نزدیک جهان، اعلام آمادگی برای دست‌گیری و کمک به این آسیب‌دیدگان کرده‌اند؛ ولی گزارش‌های حاکی از آنند که به‌رغم رسیدنِ بسته‌های کمکی متعدد، آسیب‌دیدگانِ این زمین‌لرزه به‌هیچ‌رو پوشش کامل صحی و غذایی نیافته‌اند و هم‌چنان شب‌های تلخ و تارشان را بر سرِ آوار خانه‌های خاک‌شده‌ی خویش، و یا آرامستانِ عزیزان به‌خاک‌داده‌ی خویش صبح می‌کنند و کمک‌های حاضر در هرات به‌هیچ‌روی برای رسیدگی به‌حال زارِ و نزار آنان کافی نیست.
در چنین شرایطی، نباید طبق معمول، چشم در راهِ «سازمان ملل» و دگر نهادهای مددگرِ بین‌المللی نشست تا «آمادگی» گرفته و به کمک مردم زنده‌جان بشتابند؛ وضعیت در زنده‌جان آن‌چنان بحرانی و وخیم است که حتا کمک‌های بسیار ابتدایی و در حدِ «روپوش» برای گذرانِ شب و سرما نخوردن و یا آب آشامیدنی برای جلوگیری از بیماری کودکانی‌که در آن محشر به آب نوشیدنی دست‌رسی ندارند، می‌تواند مددهای بزرگی برای آن مردم آسیب‌دیده به‌حساب آید. برای آنانی‌که در زنده‌جان و دگر نقاط آسیب‌دیده‌ی هرات خانه‌ها و عزیزان‌شان را از کف داده‌اند، هرکمکی، کمک بزرگ و مغتنمی‌ست.
تلویزیون دیار، رسانه‌ی مستقر در ایالات متحده است که از سوی شماری‌از «خبرنگاران در تبعید» افغانستان پایه‌گذاری شده‌است. این‌رسانه هم‌اکنون روی پا‌ی‌گاه‌های دیجیتال، روی‌دادهای افغانستان و جهان را به زبان‌های فارسی، پشتو و انگلیسی روایت می‌کند و در نظر دارد تا به‌زودی پخش زنده‌ی اینترنتی و ماهواره‌ای اش را نیز آغاز کند.