زوجی از روسیه که به افغانستان سفر کرده‌‌اند، گفتند که مردم این کشور به شکل عجیبی به سوی خارجی‌ها می‌نگرند. آن‌ها گفتند نخستین موضوعی که با ورود به این کشور، دریافتند این بود که مردم گمان می‌بردند با یک «میمون» طرف هستند.
ماریا و پاول گفتند: «وقتی مردم پی می‌بردند که ما گردش‌گر هستیم، دورمان جمع می‌شدند، با یک‌دیگر صحبت می‌کردند و اجازه نمی‌دادند که عبور کنیم. ما را دست نمی‌زدند، اما با دقت نگاه‌مان می‌کردند که وحشتناک بود. بدنم می‌لرزید.»
ماریا یادآوری کرد هنگامی که با همسر و دوستانش با لباس‌های معمولی‌شان در سطح شهر گشت‌وگذار می‌کردند، همگی واکنش نشان می‌دادند، مردم از فروشگاه‌ها و حتی آرایشگاه‌ها برای دیدن آن‌ها بیرون می‌آمدند.
ماریا همچنین خاطره‌ای را بازگو کرد: «مرد قدبلندی در بانک به من خیر شد و سپس من هم سرم را بالا کردم و به چشم‌هایش نگریستم، کاری که طبق عرف، نباید انجام می‌دادم. او نزد راننده‌ی تاکسی ما رفت و درباره‌ی من پرسید. شوهرم وقتی برایش گفت که من خانمش هستم، دور رفت. اما تمام 30 دقیقه‌ای که آن‌جا بودیم، با دقت به من نگاه می‌کرد.»
این زوج که از شهر خانتی‌مانسیسک روسیه هستند، همراه با دوستان‌شان به افغانستان رفته‌اند.
ماریا گفت که با یک ترفند محلی آشنا شد که به موجب آن باید برای متوقف کردن کنجکاوی افراد می‌گفت: «حرام.» او افزود این رویکرد به شدت کارآمد بود.
«زنان افغانستان کاملاً به مردان وابسته هستند»
ماریا دریافت که در افغانستان زنان «کاملاً وابسته» به مردان هستند و اگر مردی توانایی تامین خانواده را داشته باشد که خیلی خوب، اما اگر او بمیرد یا نتواند از چنین مسئولیتی را به درستی ادا کند، زن «بلافاصله به پایین‌ترین سطح افت می‌کند. امیدی وجود ندارد، زیرا در این کشور، زنان حق کار کردن ندارند.»
به گفته‌ی او، در چنین شرایطی، «تنها راه»، رفتن به جاده‌ها و تکدی‌گری است.
ماریا افزود: «آن‌ها در حالی که نوزادان خود را در آغوش دارند، به جاده می‌روند. روی جاده‌هاف در کنار جمپ‌ها و زیر آفتاب داغ می‌نشینند.»
