روزنامه‌ی هالندی «انآرسی»، گزارش داد که طالبان، زمستان گذشته دو مردی را به‌دلیل همکاری با دولت هالند، بازداشت و شکنجه کرده است. بر بنیاد این گزارش، این افراد بعداً با میانجی‌گری یک امام مسجد و شماری از اهالی قریه، در ازای تعهد به پرداخت «غرامت»، آزاد شدند.
طالبان از این دو تن خواست تا ماهانه 300 دالر به‌عنوان «غرامت برای دخالت در جنگ علیه مجاهدین اسلامی در ولسوالی دهراوودِ ارزگان» بپردازند. این موضوع در سند دست‌نویسی که در ماه دسامبر 2024 به امضا رسیده، آمده است.
این افراد قبلاً عضو «نگهبانان امنیتی افغان –ای‌سی‌جی» بود؛ گروهی از محافظان محلی که در سال‌های 2006 تا 2010 توسط ارتش هالند برای ایفای وظیفه در ارزگان استخدام شده بودند.
با وجودی‌که یکی از این افرادی که با انآرسی مصاحبه کرده، تلاش داشت تا سابقه‌ی کاری خود را فاش نکند، اما پس از مدتی بیشتر مردم قریه آگاه شده بودند. او گفت پس از این‌که طالبان به قدرت رسید و «عفو عمومی» اعلام کرد، وی باور به این موضوع نداشت و دایماً در ترس به‌سر می‌برد.
این فرد افزود که پس از بازداشت، به اتاق تاریکی منتقل شد که نمی‌دانست در کجا موقعیت دارد. این فرد 41 ساله، سه روز با یکی از همکاران سابقش که در همان روز توسط طالبان بازداشت شد، در یک اتاق نگه‌داری می‌شدند. فرد دومی نیز با روزنامه‌ی انآرسی مصاحبه کرده است.
این دو مرد گفتند در زمان بازداشت، مورد «آزار جسمی» قرار گرفته‌اند، از جمله این‌که لت‌وکوب شده‌اند، موهای سرشان کشیده شده، در سرمای زمستان سرشان زیر آب گرفته شده و به ناحیه‌ی تناسلی‌شان لگد زده شده است. این افراد هیچ سند مستقیمی برای این شکنجه ارائه نکرده‌اند. فرد 41 سال گفت که قصد داشت از علایم شکنجه عکس بگیرد، اما از ترس این‌که تصاویر بعداً توسط طالبان دیده شود، از این کار صرف نظر کرد.
این افراد اذعان کردند که طالبان در بازداشت، به آن‌ها گفته: «شما با کفار کار کرده‌اید و باید تاوان بدهید.» طالبان همچنین مدعی شد که این مردان هنوز جنگ‌افزارهایی از نیروهای هالندی در اختیار دارند. متهمان این ادعا را به‌شدت رد کردند.
در این «فرم آزادی» آمده است که این دو نگهبان سابق، «قوانین و مقررات امارت اسلامی افغانستان را پذیرفته و اجرا می‌کنند.»
این افراد گفتند که نمی‌توانند مقدار پولی که طالبان از آن‌ها می‌خواهد را بپردازند. نگهبان 41 ساله گفت که شاید ماهانه 70 دالر درآمد داشته باشد. او افزود که قریه‌ی خود را ترک کرده و اکنون در ولایت دیگری زندگی می‌کند. او گفت جرات بازگشت ندارد، چون از این می‌ترسد که طالبان به‌دلیل عدم پرداخت مبلغ توافق‌شده دوباره او را بازداشت کند. او ادامه داد: «همه‌ی اطلاعات تماسم را تغییر داده‌ام. آن امام مرد مهمی است، اما دیگر به هیچ‌کس در قریه‌ای که در آن سکونت داشتم، اعتماد ندارم.»
او افزود که خانه‌اش اکنون توسط یکی از اعضای طالبان تصرف شده است.
تحلیلگران سیاسی می‌گویند تعیین علت اصلی بازداشت‌ها، شکنجه‌ها یا اقدامات «انتقامی» طالبان دشوار است، زیرا ممکن است «انتقام‌های» شخصی یا خصومت‌های خانوادگی هم در میان باشد. افرادی که اکنون ظاهراً به شکل تصادفی بازداشت می‌شوند، ممکن است از سوی طالبان به تلاش برای مقاومت یا خرابکاری علیه رژیم متهم شوند.
پیش از این نیز رسانه‌های خارجی گزارش دادند که طالبان یک‌تن را که با نیروهای خارجی کار کرده بود را در شبرغان کشته است.
