درحالی‌که فضای رسانه‌ای افغانستان و پاکستان در دو روز گذشته شاهد حضور تمام‌قدِ محتوای مربوط به جرگه‌ی پشتون‌ها در ایالت خیبرپختونخوا پاکستان بوده است؛ حاکمیت طالبان – که از اکثریتی پشتون ساخته شده است – و سابقه‌ی روابط بسیار نزدیک با پاکستان را دارد در این مورد سکوت کرده است. چرا؟ پاسخ چه می‌تواند باشد جز «پیوند تاریخی» با حکومت پاکستان، آی‌اس‌آی و ارتش این کشور و مصلحتی که بزرگان این گروه در سکوت می‌بینند.
غریب است که با گذر دو روز اظهار نظرهای مکرر در جرگه‌ی پشتون‌ها در مورد دیورند، تحریک طالبان پاکستانی و حتا مکاتب دخترانه در افغانستان، طالبان در این‌سوی مرز سکوتی معنادار را اختیار کرده و هیچ نگفته‌اند. آنان می‌دانند که هرگونه مداخله‌ای در امور جاری پاکستان هزینه‌ای هنگفت برای آنان بر خواهد داشت و این هزینه را ممکن است توان پرداختن نباشد.
از سویی دگر، ارتش و دولت پاکستان مکرراً همسایه‌ی «امارتی» خود را به مداخله در امور پاکستان و به‌هم زدن امنیت این کشور متهم کرده است و هر گفته‌ای در این مقطع ممکن است حمل بر همین مدعا گردد.
به‌هرحال آنچه روشن و غیرقابل انکار است تاثیر و نفوذ طالبان در میان پشتون‌ها است، در این تردیدی نیست که طالبان در لایه‌های مختلف و به‌صورتی گسترده در این جرگه درگیر است و این سکوت «مصحلت‌آمیز» آنان نیز نمی‌تواند این واقعیت را پنهان کند که این گروه، در سی‌وچند سال وجود خویش رابطه‌ای ناگسستنی و حتا وابستگی‌ای غیرقابل انکار به آن‌سوی دیورند و وقایع مربوط به آن داشته است.
تلویزیون دیار از سوی شماری‌از «خبرنگاران در تبعید» افغانستان پایه‌گذاری شده‌است. این‌رسانه هم‌اکنون روی پا‌ی‌گاه‌های دیجیتال، روی‌دادهای افغانستان و جهان را به زبان‌های فارسی، پشتو و انگلیسی روایت می‌کند و در نظر دارد تا به‌زودی پخش زنده‌ی اینترنتی و ماهواره‌ای اش را نیز آغاز کند.