درحالی‌که فضای رسانه‌ای افغانستان و پاکستان در دو روز گذشته شاهد حضور تمام‌قدِ محتوای مربوط به جرگه‌ی پشتون‌ها در ایالت خیبرپختونخوا پاکستان بوده است؛ حاکمیت طالبان – که از اکثریتی پشتون ساخته شده است – و سابقه‌ی روابط بسیار نزدیک با پاکستان را دارد در این مورد سکوت کرده است. چرا؟ پاسخ چه می‌تواند باشد جز «پیوند تاریخی» با حکومت پاکستان، آی‌اس‌آی و ارتش این کشور و مصلحتی که بزرگان این گروه در سکوت می‌بینند.
غریب است که با گذر دو روز اظهار نظرهای مکرر در جرگه‌ی پشتون‌ها در مورد دیورند، تحریک طالبان پاکستانی و حتا مکاتب دخترانه در افغانستان، طالبان در این‌سوی مرز سکوتی معنادار را اختیار کرده و هیچ نگفته‌اند. آنان می‌دانند که هرگونه مداخله‌ای در امور جاری پاکستان هزینه‌ای هنگفت برای آنان بر خواهد داشت و این هزینه را ممکن است توان پرداختن نباشد.
از سویی دگر، ارتش و دولت پاکستان مکرراً همسایه‌ی «امارتی» خود را به مداخله در امور پاکستان و به‌هم زدن امنیت این کشور متهم کرده است و هر گفته‌ای در این مقطع ممکن است حمل بر همین مدعا گردد.
به‌هرحال آنچه روشن و غیرقابل انکار است تاثیر و نفوذ طالبان در میان پشتون‌ها است، در این تردیدی نیست که طالبان در لایه‌های مختلف و به‌صورتی گسترده در این جرگه درگیر است و این سکوت «مصحلت‌آمیز» آنان نیز نمی‌تواند این واقعیت را پنهان کند که این گروه، در سی‌وچند سال وجود خویش رابطه‌ای ناگسستنی و حتا وابستگی‌ای غیرقابل انکار به آن‌سوی دیورند و وقایع مربوط به آن داشته است.
تلویزیون دیار، رسانه‌ی مستقر در ایالات متحده است که از سوی شماری‌از «خبرنگاران در تبعید» افغانستان پایه‌گذاری شده‌است. این‌رسانه هم‌اکنون روی پا‌ی‌گاه‌های دیجیتال، روی‌دادهای افغانستان و جهان را به زبان‌های فارسی، پشتو و انگلیسی روایت می‌کند و در نظر دارد تا به‌زودی پخش زنده‌ی اینترنتی و ماهواره‌ای اش را نیز آغاز کند.