هنوز واکنش‌ها به بازداشت دختران در کابل به‌اتهامِ «بدحجابی» تمام نشده‌اند که گُلِ دگری از تب تطبیقِ شریعت از سوی طالبان شکفته‌است، ریاست امر بالمعروف در ولایت/استان هرات با صدور فرمانی تمامی آرایشگاه‌های مردانه یا «سلمانی‌ها» را از «کوتاه‌تر کردنِ ریش مشتریان از یک قبضه» و اصلاح موی آنان به‌شیوه‌ی «خلاف شریعت» بازداشته‌است. اگرچه چنین چیزی بی‌نهایت پرسش به‌ذهن آدمی می‌آورد، ولی یکی از نخستین آنان این است که «موی اسلامی» کدام است؟! آیا شریعت اسلامی – هرگز و در تمامی این یک‌ونیم هزار سال – دستورالعملی برای چگونگی موی انسان‌ها داشته‌است؟ و پرسش مهم‌تر و اساسی‌تر بی‌شک این است که آیا چگونگی موی و ریش انسان‌ها «اولویت» و بزرگ‌ترین مشکل مردم این کشور است؟ طالبان ادعا دارند که مجریان شرع‌اند، در شرع اسلامی جدیت و اولویت با کدم یک است، ریش و موی مردان و یا گرسنگی مردم؟
طالبان در چند هفته‌ی اخیر، موج تازه‌ای از وضع محدودیت را آغاز کرده‌اند. آنچه این محدودیت‌ها به‌صورت نهایی و قطعی ثابت می‌کنند این است که آن دروغ دل‌ربا و دل‌انگیز جامعه‌ی جهانی و در صدر همه ایالات متحده در مورد این‌که «طالبان تغییر کرده‌اند» اینک به‌صورت کامل و رسماً به انبارِ دروغ‌های بی‌شمار این جماعت افزوده شده‌است و اینک دگر همگان می‌دانیم که این مردم همان کسانی‌اند که در ورزشگاه غازی زنان را با گلوله‌های کلاشینکوف و بدون قضا و قانون تیرباران می‌کردند و هیچ تغییری نکرده‌اند.
تنها تفاوتی که طالبان با دفعه‌ی قبلی حاکمیت خویش داشته‌اند این بوده‌است که زیرکی آنان در اعمال باورها و افکارشان بیش‌تر شده‌است و اینک به یک‌باره مردم را با محدودیت و ستم و خشونت بمباران نمی‌کنند، بلکه تدریجاً و به‌آهستگی هوای تنفس را از مردم می‌گیرند تا هم جلب توجه فراوانی نکنند و هم بتوانند پیامدها و اعتراضاتی که در برابر این قوانین و کنش‌ها پدید می‌آیند را با دلِ جمع و آسوده سرکوب کنند.
تلویزیون دیار، رسانه‌ی مستقر در ایالات متحده است که از سوی شماری‌از «خبرنگاران در تبعید» افغانستان پایه‌گذاری شده‌است. این‌رسانه هم‌اکنون روی پا‌ی‌گاه‌های دیجیتال، روی‌دادهای افغانستان و جهان را به زبان‌های فارسی، پشتو و انگلیسی روایت می‌کند و در نظر دارد تا به‌زودی پخش زنده‌ی اینترنتی و ماهواره‌ای اش را نیز آغاز کند.