گزارشهای منابع محلی و رسانههای داخلی افغانستان نشان میدهد که طالبان موج تازهای از برخورد با بازار کتاب کابل را با بررسی کتابفروشیهای شهر و خالیکردنِ آنان از کتابهاییکه ممنوعه میدانند، شروع کردهاند. براساس گزارش این منابع، طالبان در جریان این روند مسئول یکی از انتشارات کابل بهنام «انتشارات مقصودی» را لتوکوب کرده و شماری از کتابهای این انتشارات را باخود بُردهاند. درکنار این طالبان به کتابفروشیهای مارکیت ملی نیز رفته و تعدادی از کتابها را باخود انتقال دادهاند، کتابهای کسانی چون مجیبالرحمان رحیمی، محمد محق و دکتر عبدالکریم سروش در شمار کتابهاییاند که ممنوع قرار گرفتهاند.
این اقدامات خبر از تشدید بیسابقهی سانسور و استبداد اجتماعی نظام تمامیتخواه طالبان میدهد. آنان تاکنون تمامی خوابهایی را که برای نظام اجتماعی افغانستان دیدهاند، عملی نکردهاند. ولی این اقدامات واپسین آنان نشان میدهد که فصل تازهای از حاکمیت این گروه بر افغانستان و ورود آنان بهفازِ حذف روایتهای متعارض و باقیماندههای نیروها و گفتمانهای قدرت پیشین بهمنظور تثبیت خود در مقام قدرت غیرِقابل نقض در افغانستان، آغاز شدهاست.
طالبان تاکنون بهقصد کاستن از فشار جهانی و جا انداختنِ کذب کلیشهای که میگفت «طالبان تغییر کردهاند» نسبت به حاکمیت دههی نود، چند امر جزئی را در حکومت خویش تغییر دادهاند – اگرچه در کلیات هیچ تفاوت جدیای میان حکومت آنان در دههی نود و حکومت کنونی آنان وجود ندارد و جوهره و گوهرهی افراطی بنیادگرای متمایل بهخشونت این گروه نهتنها تغییر نکردهاست بلکه ریشهدارتر و بیشتر از پیش هم شدهاست – اما این تغییرات جزئی و اندک ظاهراً با گذر نزدیک به سه سال و رسمیت نیافتن این گروه در جامعهی بینالمللی درحالِ برگشتن بههمان «تنظیمات کارخانه» و حالت مورد پذیرش نیروهای طالبان است. اینکه به بازارهای کتاب حمله شود و کتابفروشان لتوکوب شوند و زنان از روی جادهها دستگیر شوند و در همهجا سخن از محدودیتهای بیشتر باشد، یعنی طالبان باری دگر در خیال همان روزهای تار دههی نود هستند.
تلویزیون دیار، رسانهی مستقر در ایالات متحده است که از سوی شماریاز «خبرنگاران در تبعید» افغانستان پایهگذاری شدهاست. اینرسانه هماکنون روی پایگاههای دیجیتال، رویدادهای افغانستان و جهان را به زبانهای فارسی، پشتو و انگلیسی روایت میکند و در نظر دارد تا بهزودی پخش زندهی اینترنتی و ماهوارهای اش را نیز آغاز کند.