دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد برای افغانستان (اوچا) اخیراً در مورد اوضاع افغانستان گفته‌است که این کشور یکی از «پیچیده‌ترین» شرایط اضطراری بشردوستانه را در سراسر جهان دارد. براساس گفته‌های این نهاد، آمار برنامه‌ی جهانی غذا نشان می‌دهد که بیش‌تر از «نیم جمعیت» افغانستان در زیر خط فقر زندگی می‌کنند و نه‌تنها به‌لحاظ گرسنگی و فقر غذایی؛ بلکه به‌لحاظ بهداشتی نیز، باتوجه به معیارها و ضروریات پزشکی و بهداشتی، افغانستان در وخیم‌ترین وضع بهداشتی و صحی به‌سر می‌برد. این نهاد می‌گوید که بیش از ۱۷ میلیون تن در افغانستان به‌مراقبت‌های پزشکی نیازمندند و این مشکلات صرفاً قسمتی از بحران افغانستان را تشکیل می‌دهد. چند دهه جنگ و ناامنی و خشونت، افغانستان را به سرزمینی با تضادهای حل‌نشده و گره‌های نگشوده‌ی بسیار، تبدیل کرده‌است.
حدوداً ساحتی از ساحات زندگی مردم افغانستان را نمی‌توان یافت که دچار بحران و معضلات حل‌ناشده نباشد. به‌لحاظ سیاسی، این کشور در زیر یوغِ یکی از تمامیت‌خواه‌ترین نظام‌های سیاسی تمام جهان است، نظامی‌که حتا حقوق اولیه‌ی انسان‌ها را هم تبدیل به یک پوزخند هراسناک کرده‌است. از حیث اقتصادی، این کشور نه‌تنها در دو دهه‌ی گذشته یکی از فاسدترین نظام‌های سیاسی – اقتصادی جهان را داشت، بلکه با گذر زمان و تحمیل خشونت و تشدید فقر، فرهنگ فساد و قانون‌شکنی در ژرف‌ترین لایه‌های زندگی اجتماعی مردم این کشور راه‌یافته است. و البته این پایان ماجرا نیست، از تعلیم و تربیت گرفته تا پیشه‌وری و کاسبی، تا برابری جنسیتی و تباری و نهایتاً در تمامی سویه‌های زندگی اجتماعی، افغانستان با یکی از پیچیده‌ترین اوضاع اجتماعی در جهان روبه‌رو است.
دلیل این پیچیدگی و چند لایه‌گی مشکلات و مسائل این کشور نیز خود چند لایه و چند وجهی است، ولی مهم‌ترین نکته‌ای که در این مورد می‌توان گفت این است که تضادهای بنیادین و اصلی این جامعه از بدو پیدایش این جغرافیای سیاسی به‌نام افغانستان تاکنون حل‌ناشده باقی مانده‌اند و همین منتج به تعمیق و تشدید این بحران‌ها و تضادها شده‌است. به‌عبارتی دگر می‌توان چنین گفت که تضادهای نسل‌های پیشین این کشور نیز به‌صورتی حل‌ناشده به نسل‌های پسین به‌میراث رسیده‌اند و چنان‌که همه‌ی ارث آن نسل‌های پیشین، این میراث نیز جز تیرگی و سیه‌روز مضاعف، نتیجه‌ای برای مردم این کشور نداشته‌است.
تلویزیون دیار، رسانه‌ی مستقر در ایالات متحده است که از سوی شماری‌از «خبرنگاران در تبعید» افغانستان پایه‌گذاری شده‌است. این‌رسانه هم‌اکنون روی پا‌ی‌گاه‌های دیجیتال، روی‌دادهای افغانستان و جهان را به زبان‌های فارسی، پشتو و انگلیسی روایت می‌کند و در نظر دارد تا به‌زودی پخش زنده‌ی اینترنتی و ماهواره‌ای اش را نیز آغاز کند.