طالبان می‌گوید که رهبرش در در یک سمینار سه‌روزه خطاب به مسئولان وزارت معارف در ولایت قندهار سخنرانی کرده و در آن بار دیگر بر اولویت «عقیدتی و مذهبی» در نظام آموزشی این گروه تاکید کرده است. او گفته: «غفلت یک مرض بسیار مهلک است» و هشدار داده که مسئولان آموزشی و تربیتی باید از دانش‌آموزان «به خوبی مراقبت کنند و آنان را به حال خود رها نکنند.»
در این سخنرانی، او همچنین بارها بر ضرورت پیروی بی‌چون‌وچرا از علما و تطبیق آموزه‌های دینی در زندگی روزمره تاکید کرده‌است. به گفته‌ی او: «علما باید تقوا، عادت نیکو و اخلاق خویش را همانند استقامت انبیا در خود پیدا کرده و در عمل به مردم نشان دهند تا مردم به آنان اقتدا نمایند.» وی همچنین گفته که آموزش و پرورش باید به هدف «اصلاح عقاید و اخلاق» مردم متمرکز باشد و از مسئولان خواسته که شاگردان را از «انحراف فکری» بازدارند.
رهبر طالبان اضافه کرده که پیامبران با «علم و عمل» خویش جامعه را هدایت کردند و امروز نیز علما باید همان راه را ادامه دهند. او گفته: «پیامبر خدا با اعمال خویش علم می‌آموخت. صحابه‌ی کرام آن‌چه می‌دیدند همان‌گونه عمل می‌کردند.»
منتقدان این اظهارات را نشانه‌ای از رویکرد ایدئولوژیک طالبان می‌دانند که آموزش را به جای پرورش توانایی‌های علمی و مهارت‌های مدرن، صرفاً ابزاری برای تحمیل قرائت خاصی از دین می‌سازد. به گفته‌ی ناظران، «وقتی رهبران طالبان به‌جای سرمایه‌گذاری بر علوم روز و توسعه دانشگاه‌ها، تمام تمرکز خود را بر کنترول عقاید می‌گذارند، آموزش را به نهاد تبلیغاتی بدل می‌کنند.»
این سخنان در حالی ایراد شد که افغانستان با بحران‌های گسترده در بخش آموزش، از جمله نبود معلمان متخصص، کمبود منابع درسی، و محرومیت گسترده‌ی دختران و زنان از آموزش و تحصیل روبه‌رو است. با این حال، در پیام رهبری طالبان هیچ اشاره‌ای به این محرومیت و نیز توسعه‌ی علمی، پژوهش یا بهبود کیفیت آموزشی نشده و تمامی توصیه‌ها بر «پرهیز از غفلت» و «اصلاح عقاید» متمرکز بوده است.
