سرگئی شویگو، دبیر شورای امنیت ملی روسیه، در مقاله‌ای در «روزنامه‌ی دولتی روسیه» نوشت که قدرت‌های غربی با وجود از دست دادن جایگاه خود در افغانستان، در پی بازگرداندن تاسیسات و زیرساخت‌های نظامی ناتو به منطقه هستند.
او همچنین افزود که این کشورها برای گسترش روابط با طالبان تلاش می‌کنند. به گفته‌ی او، امریکا، بریتانیا و آلمان با وجود اعلام‌های رسمی مبنی بر نداشتن قصد برای شناسایی طالبان، آشکارا تمایل خود را برای نزدیکی با این گروه نشان داده‌اند.
شویگو تصریح کرد: «تصادفی نیست که فرستادگان آن‌ها در مدت اخیر مکرراً به کابل سفر کرده‌اند.»
با این حال، شویگو در این مقاله تاکید کرد که افغانستان همچنان با تهدیدهای جدی امنیتی مواجه است. به گفته‌ی او، در این کشور حدود ۲۰ گروه هراس‌افگن با بیش از ۲۳ هزار جنگجو حضور دارند و شاخه‌ی خراسان داعش ـ که پایگاه‌ها و اردوگاه‌های آموزشی در شرق، شمال و شمال‌شرق افغانستان دارد ـ اصلی‌ترین خطر برای منطقه محسوب می‌شود. او ادعا کرد که اگر تحریم‌های غرب علیه طالبان اعمال نمی‌شدند، مبارزه با این گروه‌ها می‌توانست «بسیار کارآمدتر» باشد.
دبیر شورای امنیت ملی روسیه همچنین به موضوع مواد مخدر پرداخته و حضور امریکا و ناتو را عامل اوج‌گیری تولید تریاک در افغانستان دانسته است. او یادآور شده که در سال ۲۰۱۷ تولید تریاک در افغانستان به ۹۰۰۰ تن رسید، در حالی‌که طالبان پس از بازگشت دوباره به قدرت در ۲۰۲۲، کشت خشخاش را ممنوع کردند و طبق آمار ملل متحد، سطح زیر کشت در ۲۰۲۳ تا ۹۵ درصد کاهش یافت و تولید تریاک به ۳۳۳ تن رسید. شویگو این کاهش را نشانه‌ای از «تغییر مثبت» نسبت به دوران حضور غرب دانسته است.
او همچنین یادآور شده که روسیه نخستین کشور جهان بود که «حکومت طالبان» را به رسمیت شناخت. به گفته‌ی او، این تصمیم در جهت گسترش همکاری اقتصادی و انسانی و نیز تقویت امنیت منطقه‌ای از طریق مبارزه با هراس‌افگنی و قاچاق مواد مخدر اتخاذ شد. شویگو همچنین بر ضرورت پیوند دوباره‌ی افغانستان با سازمان همکاری شانگهای تاکید کرده است.
وی در بخش دیگری از مقاله، به خروج آشفته‌ی نیروهای امریکایی و ناتو در اگست ۲۰۲۱ اشاره کرده و آن را «نماد شکست کامل» سیاست‌های غرب در قبال افغانستان خوانده است. او نوشت که هزینه‌های بی‌پیشینه، به‌ویژه صرف حدود دو تریلیون دالر، همراه با تصمیم‌های نادرست، موجب شد افغانستان برای سال‌های طولانی دچار بحران شود و تمامی مسئولیت «بازسازی پسامنازعه‌ی» این کشور باید بر دوش همان دولت‌های غربی باشد.
