«روند سبز»، به رهبری امرالله صالح، در گزارشی میرویس عزیزی، بنیانگذار «عزیزی گروپ» و «عزیزی بانک»، را محور شبکهای پیچیده معرفی کرده که «پولهای نامشروع» منسوب به چند رهبر طالبان را از افغانستان بیرون کرده و در امارات متحدهی عربی و چند کشور دیگر جابهجا میکند.
بهنقل از این گزارش، پولهای عبدالغنی برادر، معاون اقتصادی رییسالوزرای طالبان، سراجالدین حقانی، وزیر داخله، فاضل مظلوم، معاون وزیر دفاع و حمیدالله آخندزاده، وزیر ترانسپورت و هوانوردی ملکی این گروه، از مسیر عزیزی بانک و شرکتهای همکار آن به گردش درمیآیند و سپس در بیرون سرمایهگذاری میشوند.
گزارش، نقش حمایتی طالبان را «بخش مهمی از سازوکار» معرفی میکند. چنان که به ادعای «روند سبز»، انتقال پول نقد با تکیه بر دسترسیهای ویژه در میدان هوایی کابل انجام میشود؛ طوری که «احمدیار گروپ»، به رهبری توکل احمدیار، با مجوزهای خاصِ وزارت ترانسپورت و هوانوردی ملکی طالبان، شبانه پولها را بستهبندی و به بخش بار طیارهها میبرد. بعد، با پروازهای «کامایر» و گاهی «ایرانایر»، این بستهها راهی دُبی یا تهران میگردند. «روند سبز» ادعا دارد که موترهای «احمدیار گروپ» با کارتهای مخصوص در داخل میدان هوایی کابل آزادانه رفتوآمد میکنند، دفتر هم در همانجا دارند و کار سوختگیری را پوشش میدهند تا جابهجایی پولها بیصدا انجام شود. وقتی طیاره در مقصد مینشیند، مبالغ ابتدا به حساب شرکتهای پوششی و سپس به حساب شرکتهای وابسته به عزیزی واریز شده و نهایتاً در پروژههای ملکی دُبی -از جمله جزیرهی «نخل جبل علی»- سرمایهگذاری میشوند.
«روند سبز» همچنین در بخشی از گزارش، نقش «شبکهی صرافی انصاری جدید» را در انتقال این پولها به دُبی برجسته میسازد. صرافیای که بهگفتهی وزارت مالیهی امریکا، میان سالهای ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ «میلیاردها دالر» بین افغانستان و دُبی جابهجا کرده است.
به گفتهی «روند سبز»، وزارت مالیهی امریکا «صرافی انصاری جدید» را تغذیهشونده توسط کمکهای خارجی، عواید مواد مخدر و منابع مالی طالبان دانسته و بهگفتهی ادارهی مبارزه با مواد مخدر ایالات متحده، «سوخت» شبکههایی است که «شورش و فساد» را تقویت میکنند.
بهنقل از «روند سبز»، چند مقام ارشد طالبان در جمع ذینفعان این انتقالات و سودهای ناشی از آن اند و برایشان پرداختهای منظم انجام میشود. دربارهی عبدالغنی برادر، گفته شده که بهطور منظم «سهم» میگیرد و بخشی از این پولها دوباره در بیرون از کشور سرمایهگذاری میشوند. دربارهی سراجالدین حقانی، گزارش میگوید دریافتهای منظم به او از سوی «احمدیار گروپ» انجام میشود و برای جابهجایی پول از مسیرهایی مانند احمدیار گروپ، شرکت «داوی آیل»، کامایر و گروه خیرخواه استفاده میشود؛ همچنین نقش برادرزادهاش به نام مسلم حقانی، در جاسازی و چرخاندن پولهای او از طریق این شرکتها ذکر شده است.
در مورد فاضل مظلوم، آمده که پولهای منسوب به او همراه با وجوه خانوادهی احمدیار، از راه «احمدیار گروپ» و عزیزی بانک به دبی و جاهای دیگر انتقال مییابند. دربارهی حمیدالله آخندزاده، وزیر ترانسپورت و هوانوردی ملکی طالبان، نیز گفته شده که سهام و جاگذاری پولهای منسوب به او از مسیر احمدیار گروپ، داوی آیل, کامایر و گروه خیرخواه انجام میشود.
در سطح اجرایی، «روند سبز» عزیزی بانک را «کانون تسهیل» میداند و از چند چهرهی نزدیک به میرویس عزیزی نام میبرد که کار پنهان کردن منشأ پولها را پیش میبرند؛ از جمله شهرام گلزاد، داماد عزیزی و مدیر «گلزاد گروپ»، که به ادعای این گزارش، بازوی موازی برای مخفیسازی مسیر پول است، و جاوید لودین، معاون پیشین وزارت خارجه در دورهی جمهوری، که به گفتهی «روند سبز»، با ارتباطات سیاسیاش، بخشی از کار جابهجایی پول در بیرون و پیشبرد سرمایهگذاریها را ساده میسازد. گزارش همچنین از «حاجی محمد رفیع عظیمی» (صراف و فرد تحریمشده از سوی وزارت مالیهی امریکا در پروندهی «انصاری جدید») در کنار زلگی عظیمی، رییس «عظیمی گروپ» نیز بهعنوان پیوندهای مهم این شبکهی پیچیده نام میبرد.
«روند سبز» میافزاید «حاجی محمد رفیع عظیمی» که ذیل «قانون تعیین سرکردگان خارجی قاچاق مواد مخدر» امریکا تحریم شده و به «رشوهدهی برای مصونساختن قاچاقچیان» و «کمک مالی به طالبان» متهم است، پیش از سقوط جمهوری ساکن ترکیه بود و بعد از رویکارآمدن طالبان به کابل برگشته و «هرگونه معاملهی شهروندان امریکایی با او ممنوع شده است.»
در کنار اینها، «روند سبز» میگوید قراردادهای رسمی برخی نهادهای بینالمللی نیز بهعنوان پوشش انتقالات غیرقانونی بهکار رفتهاند. در گزارش به قراردادهای برنامهی جهانی خوراک، هیات معاونت ملل متحد در افغانستان (یوناما)، برنامهی انکشافی ملل متحد (یواندیپی)، کمیتهی بینالمللی صلیب سرخ (آیسیآرسی)، کمیتهی بینالمللی نجات (آیآرسی) و کمیتهی سویدن برای افغانستان (اسسیای)، اشاره شده و ادعا میشود تاییدیههای پرداخت مربوط به این قراردادها برای انتقال پول به حسابهای برونمرزی، دستکاری یا بهعنوان پوشش استفاده شدهاند. در این مسیر، یک شرکت وابسته به «احمدیار گروپ» به نام «اسپشالیست کنسالتینگ»، پرداختها را از راه بانکهای امارات (از جمله «فِرست ابوظبی بانک») و صرافیهای کابل انجام میدهد.
در ضمایم گزارش «روند سبز»، نسخههای «ادعایی» از انتقالات میان این شرکت و اکولوگ اینترنشنل (شرکت خدمات تدارکاتی مستقر در ابوظبی) درج شدهاند.
نام ایسیسیاِل اینترنشنال (شرکت ساختمانی و تدارکاتی به مالکیت حاجی حبیبالله پیرزاده) نیز بهعنوان مجرای دیگر انتقال پول آمده است. شرکتهای داوی آیل (وابسته به عبدالغفار داوی پیش از واگذاری و اکنون وابسته به احمدیار) و خیرخواه آیل (به مالکیت مایل خیرخواه و مدیریت حاجی بهادر خیرخواه) نیز در پیوند با قراردادهای مرتبط با نهادهای ملل متحد بهعنوان پوشش انتقالات آمده است. همچنین گروه «نجیب زراب» در کابل بهعنوان تسهیلگر مالی-بازرگانی معرفی شده که با بهرهگیری از شبکهی واردات و صادرات و صرافیها، پولها را به دُبی منتقل میکند.
گزارش همچنین تصویر ارائهشده از سوی میرویس عزیزی را کنار این ادعاها قرار میدهد و میگوید وعدههایی مانند سرمایهگذاری ده میلیارد دالری در بخش انرژی و خط آهن افغانستان، طرح سه میلیارد درهمی شفاخانه در دبی و برنامهی پنجصد میلیون دالری برای مجتمع بزرگ صحی در کابل، تا زمان انتشار گزارش به پیشرفت ملموسی نرسیده است. بهنقل از ضمایم، صورتهای مالی سال منتهی به جدی ۱۴۰۲ کاهش سودآوری عزیزی بانک را نشان میدهند و روند «فشار بر نقدینگی» در این بانک طی سهسال پسین گزارش شده است. در بخش مناقشههای حقوقی نیز به توافقی اشاره شده که طبق آن نمایندهی میرویس عزیزی، تعهد پرداخت ۵۸ میلیون دالر منفعت را به سید رحمتالله صدیقی، سهامدار باختربانک، بر عهده گرفته بود که به سرانجام نرسیده؛ و چند دعوای مالی هم در سال ۱۳۹۹ به دادستانی کل دولت پیشین سپرده شده است.
تلویزیون دیار نمیتواند مستقلاً این ادعاها را تایید یا رد کند و تا لحظهی نشر این گزارش، «عزیزی گروپ» به پرسشهای تلویزیون دیار در این باره پاسخ نداده است. در صورت دریافت پاسخ، موضع افراد و شرکتهای یادشده در این گزارش بهصورت کامل و بدون دخلوتصرف بازتاب داده خواهد شد.