محمد محقق، از رهبران جهادی افغانستان، در واکش به انتقاد زلمی خلیل‌زاد، فرستاده‌ی پیشین ایالات متحده، از میزبانی نشست مخالفان طالبان در اسلام‌آباد، پاکستان را «کشور دوست و برادر» خواند و تاکید کرد که خلیل‌زاد، حق ندارد «نشست‌های مدنی مردم افغانستان» را زیر پرسش ببرد.
نشست «به‌سوی وحدت و اعتماد» قرار است در سوم و چهارم سنبله در اسلام‌آباد برگزار شود؛ نشستی که آن را نهادهایی چون «زنان برای افغانستان» با همکاری «موسسه‌ی ثبات راهبردی آسیای جنوبی» سازمان‌دهی کرده‌اند. برگزارکنندگان هدف خود را ایجاد فضای مدنی برای بحث در باره‌ی وضعیت افغانستان عنوان کرده‌اند. خلیل‌زاد اما این نشست را «تحریک‌آمیز» دانسته و از پاکستان به خاطر میزبانی آن انتقاد کرده است.
محقق در واکنش به این موضع‌گیری گفت: «شما کی هستید و از طرف کدام کشور این اظهارات غیرمسئولانه را می‌کنید؟ اگر زنان افغانستان یک گفتمان سیاسی برپا کنند، شما آنان را به استفاده از زور متهم می‌سازید. پس به نظر شما چه کسانی مجاز به برگزاری نشست‌اند؟ داعش خراسان یا امر به معروف طالبان؟»
او همچنین پرسید: «آیا طالبان از راه دموکراسی و رای مردم به قدرت رسیده است یا زور امریکا و خشونت خودش؟، چرا زور برای طالبان مجاز بود، اما برای دیگران ممنوع است؟»
با این حال، سخنان محقق با واکنش‌هایی نیز روبه‌رو شده است. بسیاری پرسیده‌اند چگونه او هنوز هم پاکستان را «کشور دوست و برادر» می‌خواند، در حالی‌که این کشور متحد و پشتیبان اصلی طالبان در رسیدن به قدرت و شعله‌ور نگه داشتن جنگ در افغانستان و نیز عامل تحولات چنددهه‌ای کشور بوده است. به باور این منتقدان، تداوم چنین ادبیات سیاسی می‌تواند نقش پاکستان در بحران کنونی را کم‌رنگ جلوه دهد و بار مسئولیت آن را از دوش اسلام‌آباد بردارد.
با این حال، فراتر از این انتقادها، برخی تحلیل‌گران می‌گویند نشست پیشِ رو می‌تواند هم نشانه‌ای از تغییر نسبی در سیاست پاکستان باشد و هم آغاز گفت‌وگوهایی که در صورت تداوم، آینده‌ی سیاسی افغانستان را از انحصار طالبان بیرون آورد.
