کتاب‌های زیادی در مورد جنگ طالبان با نیروهای امنیتی افغانستان و نیروهای خارجی نوشته شده‌اند. بیشتر این کتاب‌ها اما به گفته‌ی طالبان، «تحریف» واقعیت‌اند. شماری از اعضای این گروه پس از سقوط کابل، شروع به نوشتن «خاطرات‌شان» از جنگ کرده‌اند.
خالد زدران، از اعضای مهم شبکه‌ی حقانی که اکنون سخنگوی پولیس طالبان در کابل است، به خبرگزاری فرانسه گفت: «مهم نیست خارجی‌ها چه نوشته‌اند … آن‌ها عمدتاً واقعیت آن‌چه بر ما گذشت و این‌که چرا مجبور به جنگ شدیم را نادیده گرفته‌اند.» او در کتاب «15 دقیقه»ی خود که در ماه اپریل به زبان پشتو چاپ و به‌طور گسترده تبلیغ شد، به حملات امریکا به زادگاهش –ولایت خوست- پرداخته است. در این کتاب داستان‌هایی از کودکی خود نقل می‌کند که در آن می‌توان به ادعای او، «جنایت‌های» سربازان امریکایی را دید. زدران در این کتاب 600 صفحه‌ای خود نوشته است: «هر روز داستان‌های وحشتناکی می‌دیدم، بدن‌های تکه‌تکه شده‌ی کنار جاده.»
مهاجر فراهی، معاون وزیر اطلاعات و فرهنگ طالبان نیز کتاب «خاطرات جهاد: 20 سال در اشغال» خود را برای بیان آن‌چه او «حقیقت» می‌خواند، نوشته است. او به خبرگزاری فرانسه گفت: «امریکا، برخلاف ادعاهایش، مرتکب اعمال ظالمانه و وحشیانه شده، کشور ما را با بمب‌ها ویران کرده، زیرساخت‌ها را نابود کرده و بین‌قوم‌ها و قبایل تفرقه و بدبینی کاشته است.»
در هیچ یک از این دو کتاب اما به هزاران تن از شهروندان ملکی افغانستان که در حملات طالبان کشته شدند، پرداخته نشده است. مردم افغانستان داستان‌های زیادی از کشته‌شدن برادران، خواهران، فرزندان، مادران و پدران خود در نتیجه‌ی بمب‌گذاری‌های طالبان دارند. این گروه اما هیچ‌گاه از مردم افغانستان عذر خواهی نکرد بلکه فراتر از آن، با کمال جسارت، جنگ خود را «ضروری و پردست‌آورد» خوانده است.
طی بیست سال جنگ طالبان در برابر ایتلافی به رهبری امریکا، دهه‌ها هزار شهروند افغانستان کشته و زخمی شدند، در حالی‌که تنها شش‌هزار نیروی خارجی، از جمله دوهزار و 400 امریکایی، جان باختند. مهاجر فراهی اما شهروندان افغانستان که با نیروهای «حامی غربی» همکاری کردند را به‌نام «لکه‌ی ننگ» یاد کرد.
برای فراهی، این جنگ نشان‌دهنده‌ی تمایل غرب برای «تحمیل فرهنگ و ایدئولوژی خود بر دیگر ملت‌ها» است. او گفت که کتابش «حقایق را بازگو می‌کند.» به ادعای او، جنگجویان طالبان با وجود سازوبرگ‌های بسیار کمتر از حریفان‌شان، با تکیه بر اتحاد و کمک خداوند به پیروزی رسیدند. در کتاب‌های که اعضای طالبان نوشته‌اند، «افختارات و قهرمانی‌های» ادعاییِ زیادی بازتاب یافته‌اند.
تحقیقی از «شبکه‌ی تحلیل‌گران افغانستان» نشان می‌دهد که خوانندگان اصلی کتاب‌های «تبلیغاتی» طالبان، اعضا و هواداران این گروه‌اندو بسیاری از مردم افغانستان به این آثار روی نمی‌آورند، زیرا آن‌ها را «جانب‌دارانه غیرواقعی» می‌دانند.
