نصیراحمد اندیشه، نماینده‌ی همیشگی افغانستان در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، در چهارمین نشست «روند آنتالیا» گفت که سازمان ملل «طرح موزاییک» خود برای افغانستان را به‌گونه‌ی گسترده با «نیروهای مدنی و دموکراتیک افغانستان» شریک نساخته و به‌نظر می‌رسد که تمایلی نیز برای چنین کاری ندارد.
اندیشه با انتقاد از رویکرد سازمان ملل، گفت که طرح موسوم به «موزاییک» – که تعامل با طالبان و کشورهای عضو گروه «جی-۷» را در بر می‌گیرد – به‌شکل انحصاری طراحی شده و در آن نقشی برای نیروهای تبعیدی و جامعه‌ی مدنی افغانستان قائل نشده‌اند. به گفته‌ی او، شماری از نمایندگان کشورهای عضو سازمان ملل، نیروهای دموکراتیک در تبعید افغانستان را «خیلی مهم» نمی‌دانند تا در بحث‌های مربوط به آینده‌ی افغانستان مشارکت داده شوند.
او همچنین این نقشه راه را «ناقص» توصیف کرد و افزود: «وظیفه‌ی ما این است که در تجزیه و تحلیل نقشه‌های موجود، غافل نباشیم.»
اندیشه هشدار داد که نقشه‌های بین‌المللی کنونی، از جمله «طرح موزاییک»، نمی‌توانند به‌تنهایی راه‌حل مناسبی برای بحران افغانستان باشند، به‌ویژه در شرایطی که مردم افغانستان از تصمیم‌گیری‌ها کنار گذاشته شده‌اند. به گفته‌ی او، نه‌تنها سازمان ملل، بلکه شماری از کشورهای منطقه و جهان نیز طرح‌هایی برای افغانستان دارند که در بسیاری موارد، قادر به پاسخ‌گویی به نیازهای واقعی کشور نیستند.
چهارمین نشست «گفت‌وگوی ملی در مورد نقش جامعه‌ی مدنی و نیروهای دموکراتیک در آینده‌ی افغانستان – روند آنتالیا» امروز دوشنبه، ۵ جوزا، با حضور بیش از ۵۰ تن از کارشناسان، دانشگاهیان، فعالان مدنی و رسانه‌ای افغانستان در شهر آنتالیای ترکیه آغاز شد. این نشست برای دو روز برگزار شده و فردا نیز ادامه خواهد داشت.
پس از روی‌کار آمدن طالبان، شماری از دیپلومات‌ها، مقام‌های پیشین دولتی، نظامیان و فعالان مدنی کوشیده‌اند با زیر پرسش بردن روایت این گروه، جریانی متحد و جایگزینی برای آینده‌ی افغانستان پدید آورند. با این حال، به باور بسیاری، تاکنون هیچ جریان منسجمی شکل نگرفته که بتواند منافع طالبان را به‌طور جدی به چالش بکشد یا به‌عنوان نیرویی موثر برای افغانستان پساطالبان مطرح شود.
