شبکه‌ی خبری هندی «سی‌ان‌ان-نیوز 18»، با استناد از منابع ارشد اطلاعاتی، هشدار داده است که رژیم طالبان ممکن است با بحران‌هایی مشابه آن‌چه در سریلانکا و پاکستان رخ داده‌اند، روبه‌رو شود.
از اوایل دهه‌ی ۲۰۰۰، چین سیاستی را در قبال سریلانکا در پیش گرفت که با دادن قرضه‌های زیاد برای پروژه‌های بزرگ زیرساختی، از جمله بندر هامبانتوتا، این کشور را به‌طور غیرمستقیم به سمت وابستگی اقتصادی سوق داد. در سال ۲۰۱۷، پس از ناتوانی سریلانکا در بازپرداخت بخشی از این قرضه‌ها، دولت این کشور ناچار شد بندر هامبانتوتا را به‌مدت ۹۹ سال به یک شرکت دولتی چینی واگذار کند؛ اقدامی که از سوی برخی ناظران به‌عنوان نمونه‌ای از سیاست نفوذ اقتصادی تدریجی چین در کشورهای در حال توسعه تعبیر شده‌است. سیاستی که سریلانکا را «مجبور» به همسویی با اهداف سیاسی و اقتصادی چین کرد.
منابع به «نیوز 18» گفته‌اند که سرمایه‌گذاری‌های چین، این کشور را به شریک اصلی اقتصادی طالبان تبدیل کرده و عملاً جای ایالات متحده را می‌گیرد. در نتیجه، طالبان، برای سرمایه‌گذاری، خود را وابسته به چین خواهد یافت. منابع می‌افزایند که چین در ازای کمک‌هایش برای «بازسازی» افغانستان، خواستار همکاری‌های امنیتی خواهد شد.
وزیران خارجه‌ی طالبان، پاکستان و چین، توافق کرده‌اند پروژه‌ی دهلیز اقتصادی چین–پاکستان (سی‌پک) که بخشی از ابتکار «کمربند و جاده‌ی» چین است، به افغانستان نیز گسترش یابد. به گزارش «نیوز 18»، چین از این طریق، به‌دنبال دسترسی به منابع و نفوذ است. این شبکه‌ی خبری به نقل از منابعش، تاکید کرده که چین نیازهای صنعتی‌اش را بر توسعه‌ی افغانستان اولویت می‌دهد.
این رسانه نوشته: «هرچند طالبان اکنون بی‌طرف به نظر می‌رسد، اما هم‌راستایی با برنامه‌های چین ممکن است این گروه را به سمت تصمیم‌های جانبدارانه بکشاند؛ تصمیم‌هایی که به گفته‌ی منابع، می‌تواند دیپلوماسی انعطاف‌پذیرش را به خطر بیندازد.»
منابع به «نیوز 18» گفته‌اند که ساخت شاه‌راه پشاور-کابل و گسترش خط راه‌آهن «ام‌اِل-1» با خطرات چشم‌گیری از سوی طالبان قندهاری، داعش و شورشیان بلوچ روبه‌رو است. هر گونه حمله به این پروژه‌ها، می‌تواند تامین مالی آینده‌ی آن‌ها را متوقف کند [و آینده‌ی پروژه‌ها را در خطر بیندازد.]
منابع اطلاعاتی همچنین به این رسانه گفته‌اند که ضعف‌های طالبان، از جمله تنش‌های درونی بین جناح قندهاری و شبکه‌ی حقانی، چالش‌های بیشتری را به میان می‌آورد. آن‌ها همچنین هشدار داده‌اند که برنامه‌ی چین بر کسب سودهای کوتاه‌مدت تمرکز دارد و این موضوع افغانستان را در برابر فشارهای خارجی آسیب‌پذیر می‌کند.
