محمداشرف حیدری، سفیر افغانستان در سریلانکا، در نشست شورای اتلانتیک با عنوان «بازاندیشی در گزینه‌های سیاست ایالات متحده در افغانستان» گفت که برخی از کشورها با طالبان «روابط بازرگانی» برقرار کرده‌اند، اما این روابط چندان «معنادار» نیستند. او افزود حتی کشورهایی مانند چین که انتظار می‌رفت پس از خروج امریکا، در افغانستان سرمایه‌گذاری‌های گسترده‌ای انجام دهند، اما در عمل آن‌چنان که تصور می‌شود، سرمایه‌گذاری نمی‌کنند.
حیدری همچنین گفت که کشورهای همسایه، از جمله چین، به طالبان اعتماد ندارند و آن را یک «تله‌ی راهبردی» می‌دانند. به همین دلیل، به گفته‌ی او، روابط این کشورها با طالبان بیشتر جنبه‌ای «عمل‌گرایانه» دارد.
این دیپلومات حکومت پیشین افغانستان اظهار داشت که به‌تازگی در نیویارک با ۴۰ عضو شورای امنیت سازمان ملل، از جمله پنج عضو دایم آن، دیدار کرده‌است. به گفته‌ی او، تمامی این کشورها تاکید کرده‌اند که تا زمانی‌که طالبان «تغییرات اساسی» ایجاد نکند و با خواسته‌های جامعه‌ی جهانی هم‌سویی نشان ندهد، به‌رسمیت‌شناخته نخواهد شد.
حیدری تایید کرد که در درون طالبان، به‌ویژه میان شبکه‌ی حقانی و طالبان وابسته به قندهار، رقابت‌های روزافزونی وجود دارد. او گفت این اختلافات ریشه در تفرقه‌های قومی و قبیله‌ای دارد و همچنین تحت تاثیر رقابت میان بازیگران خارجی است.
وی تاکید کرد که طالبان با گسترش مدرسه‌های دینی در پی پرورش نیروهای «انتحاری» است. به گفته‌ی او، هدف از این اقدام، در درجه‌ی نخست سرکوب مردم افغانستان و در ادامه اجرای ماموریت‌هایی در سطح منطقه و فراتر از آن می‌باشد.
او گفت در حالی‌که مردم افغانستان با فقر روزافزون دست‌وپنجه نرم می‌کنند، طالبان از راه‌هایی مانند قاچاق، تولید مواد مخدر و جمع‌آوری مالیات، درآمد کسب می‌کند. با این حال، مشخص نیست این درآمدها در کجا و چگونه هزینه می‌شوند. اما به گفته‌ی حیدری، گزارش‌ها حاکی‌اند که طالبان بخش عمده‌ای از این منابع مالی را صرف تقویت «نیروهای سرکوب‌گر» خود می‌کند.
حیدری با اشاره به یافته‌های سرشماری یوناما که نشان می‌دهند بیش از ۹۰ درصد مردم افغانستان طالبان را نمی‌پذیرند، گفت این گروه با بحران مشروعیت داخلی روبه‌رو است. به گفته‌ی او، طالبان یک حاکمیت «تمامیت‌خواه» را ایجاد کرده که از دین اسلام «سوءاستفاده» می‌کند و دشمنانش را از میان بر می‌دارد.
او گفت با وجود برقراری کامل «آپارتاید جنسیتی» در افغانستان و درخواست‌های مکرر برای اقدامات ملموس، جامعه‌ی جهانی تاکنون جز برگزاری نشست‌ها، دیدارها و حمایت‌های لفظی، اقدام عملی و موثری انجام نداده است.
وی اظهار کرد که با وجود اخراج‌های اجباری مهاجران از پاکستان و ایران، روزانه هزاران تن به‌دلیل آزار و اذیت و سیاست «آپارتاید جنسیتی» طالبان، کشور را ترک می‌کنند. به گفته‌ی او، بسیاری از این خانواده‌ها امید دارند در خارج از افغانستان شرایطی فراهم شود تا بتوانند دختران‌شان را به مکتب و دانشگاه بفرستند.
او با اشاره به بحران‌های متعدد و پیچیده‌ای که افغانستان با آن‌ها دست‌به‌گریبان است، افزود که ریشه‌ی اصلی این مشکلات در نبود یک «دولت فراگیر و مشروع» نهفته است؛ دولتی که از سوی جامعه‌ی جهانی به‌رسمیت شناخته شود و توانایی رسیدگی به این بحران‌ها را داشته باشد.
سفیر افغانستان در سریلانکا همچنین تایید کرد که حدود 20 گروه هراس‌افگن، از جمله داعش، القاعده، تحریک طالبان پاکستان و جنبش اسلامی ترکستان شرقی در افغانستان وجود دارند.
شورای اتلانتیک با همکاری بنیاد اندیانا دیروز (۱۳ می) میزبان نشستی با عنوان «بازاندیشی در گزینه‌های سیاست ایالات متحده در افغانستان» بود. این نشست با تمرکز بر وضعیت سیاسی و امنیتی کنونی افغانستان، پیامدهای آن برای منافع راهبردی امریکا و مسیرهای پیش‌رو برگزار شده بود.
