در نوشته‌ای که در وب‌سایت رسمی طالبان منتشر شده، آمده‌است که امریکا با وجود فاصله‌ی طولانی از افغانستان، با این گروه «تعامل» می‌کند، درحالی‌که کشورهای منطقه، هنوز از این «فرصت» استفاده نمی‌کنند.
در این مقاله آمده‌است که «قدرت‌های بزرگ که ثبات اقتصادی، امنیتی و سیاسی دارند رویکرد متفاوتی در برابر طالبان اتخاذ کرده‌اند»، اما کشورهای دیگری که به گفته‌ی نویسنده، فاقد معیارهای نام‌برده می‌باشند، «نمی‌توانند رویکرد کنونی خود را ادامه دهند.»
نویسنده در رابطه به آن‌چه که «تغییر رویکرد امریکا» می‌داند، نوشته‌است که امریکا در برخورد با طالبان رویکرد گذشته‌ی خود را که مبتنی بر «زور و اجبار» بود، «کنار گذاشته و راه تعامل را به‌پیش گرفته‌است.»
در این مقاله همچنان سفر اخیر هیات امریکایی، رهایی یک زندانی از سوی طالبان و حذف نام سه‌تن از اعضای خانواده‌ی حقانی از فهرست «پاداش برای عدالت» وزارت خارجه‌ی امریکا را «فصل جدیدی در تعاملات دیپلماتیک» میان طالبان و امریکا توصیف شده و آن‌را ناشی از «موفقیت» سیاست خارجی طالبان دانسته که این گروه را به‌عنوان «شریک دیپلماتیک مشروع در سطح جهانی»، قرار داده‌است.
در این مقاله همچنان آمده‌است که «گفت‌وگوهای طولانی‌مدتی» بین دو طرف برای آزادی جورج گلزمن جریان داشت.
نویسنده همچنان از رویدادهای یادشده به عنوان «پیشرفت» نام‌برده که به‌گفته‌ی او نشان‌دهنده‌ی «شکست سیاست منزوی‌سازی طالبان» است.
در بخش دیگری از مقاله آمده‌است که هرچند در جریان گفت‌وگوهای دوحه نیز موضوع «تعقیب رهبران طالبان»، از موضوعات اصلی مورد بحث بوده، اما در آن زمان به نتیجه‌ای نرسیده بود. نویسنده نوشته که اکنون طالبان توانست با امریکا به توافقی دست‌یابد که به گفته‌ی او «نه‌تنها ارزش دوجانبه دارد، بلکه اهمیت منطقه‌ای و جهانی نیز در پی دارد.»
هیات امریکایی در تاریخ 30 حوت، به کابل سفر کردند و با امیرخان متقی، وزیر خارجه‌ی طالبان، دیدار کردند. در نتیجه، جورج گلزمن از بند طالبان رها شد. زلمی خلیل‌زاد این اقدام را «حسن‌نیت طالبان برای ترمپ» نامید. اندکی پس از این اقدام، امریکا نام سه تن از مقامات شبکه‌ی حقانی را از فهرست «پاداش برای عدالت» حذف کرد. این درحالی‌ست که امیرخان متقی رهایی گلزمن را صرفاً امر «بشردوستانه» خوانده بود.
