سیما سمر، رییس پیشین کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، در نشستی در ایالت ماساچوست امریکا با اشاره به وضعیت هزاره‌ها در افغانستان گفت که این گروه قومی «به‌عنوان دریافت‌کننده‌ی خشونت، نباید در پی ترویج خشونت باشد.»
او هشدار داد که انتقام‌گیری تنها منجر به «افزایش درد و خون‌ریزی» خواهد شد و افزود: «اگر خشونت را محکوم می‌کنیم، نباید مرتکب آن‌چه که محکوم می‌کنیم، شویم.» او در ادامه تاکید کرد که عدالت و حاکمیت قانون در افغانستان یک ضرورت است و «قربانیان» باید به‌صورت «قانون‌مند» به عدالت دسترسی داشته باشند. درحالی‌که او گفت: «سیستم قضایی طالبان ناتوان از اجرای عدالت است.»
سمر همچنان اقدام دیوان کیفری جهانی پیرامون درخواست بازداشت مقامات طالبان را پیامی به این گروه دانست که نشان می‌دهد جامعه‌ی جهانی اقدامات آن را نادیده نمی‌گیرد. در ادامه، او ابراز «امیدواری» کرد که این دادگاه بتواند رهبران طالبان را بازداشت کند.
او همچنان اظهار کرد که طالبان، افغانستان را به کشوری بدون قانون اساسی تبدیل کرده است.
سمر در ادامه‌ی سخنان خود گفت که طالبان تمامی قوانین سازگار با موازین بین‌المللی را «منسوخ» کرده‌است و در حکمرانی خود تنها به «تفسیر مردسالارانه از شریعت اسلامی» تکیه دارد.
سیما سمر همچنین با اشاره به «پیکار با گرسنگی» به عنوان یکی از اهداف توسعه‌ی پایدار، سیاست‌های طالبان را مسئول تشدید گرسنگی در افغانستان دانست.
سیما سمر در حالی بر لزوم پرهیز از خشونت تاکید دارد که پس از تسلط طالبان بر افغانستان در اگست ۲۰۲۱، برخی از چهره‌های سیاسی و نظامی پیشین افغانستان به «مقاومت مسلحانه» در برابر طالبان روی آوردند.
برخی رهبران سیاسی «در تبعید» هزاره هم خواستار اتحاد علیه طالبان شده و مقاومت در برابر این گروه را همچون یکی‌از راه‌های عبور کشور از بحران دانستند. این سیاسیون با همین هدف، در ساختارهایی چون «شورای مقاومت برای نجات» و «مجمع ملی برای نجات افغانستان» پیوستند.
هزاره‌ها در افغانستان همواره در معرض تهدیدات امنیتی بوده‌اند. این گروه قومی در سال‌های پسین در تیررس حملات گروه‌های هراس‌افگنی از جمله داعش بوده‌است. حملات متعددی بر مراکز آموزشی، مساجد و تجمعات هزاره‌ها در افغانستان صورت گرفته که به باور برخی، «کشتار هدفمند و نسل‌کشی» به شمار می‌روند.
از سوی دیگر، بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان، اثرهای عمیقی بر جامعه‌ی هزاره‌ی افغانستان داشته است. چنان‌که این گروه قومی، با افزایش تبعیض، آزار و اذیت، و حملات هدفمند مواجه شده‌اند. پیش از این گزارش‌هایی از کوچ اجباری، محرومیت از خدمات عمومی، و کشتار افراد ملکی هزاره در مناطقی از افغانستان منتشر شده که نگرانی‌ها درباره «پاک‌سازی قومی» را شدت بخشیده است. افزون بر این، طالبان رسمیت فقه جعفری در احوال شخصیه را که در ماده‌ی ۱۳۱ قانون اساسی پیشین صراحت داشت، عملاً حذف کرده و فقه حنفی را به‌عنوان تنها مرجع قانونی ترویج می‌دهد. امری که هویت مذهبی «هزاره‌های شیعه» در افغانستان را بیش از پیش تهدید می‌کند.
این نشست برای گرامی‌داشت از 8 مارچ، روز جهانی همبستگی با زنان، از سوی «هزاره‌های حوزه‌ی نیوانگلند» در شهر بوستون ایالت ماساچوست ایالات متحده برگزار شده بود. برگزار کنندگان هدفِ این نشست را رسانیدن صدای زنان افغانستان به گوش جامعه‌ی جهانی عنوان کردند.
برگزارکنندگان در پایان با صدور قطع‌نامه‌ای، خواستار توجه جهانی به وضعیت زنان افغانستان شدند. آن‌ها از جامعه‌ی جهانی، شامل سازمان ملل متحد، اتحادیه‌ی اروپا، سازمان همکاری اسلامی و نهادهای حقوق بشری، خواستند که سیاست‌های سرکوب‌گرانه علیه زنان افغانستان را محکوم کنند، طالبان را به دلیل جنایات ضدبشری و «آپارتاید جنسیتی» محاکمه کرده و از به رسمیت شناختن این گروه خودداری کنند. آن‌ها همچنین درخواست کردند که تحریم‌های هدفمند علیه ناقضان حقوق زنان اعمال شود.
علاوه بر این، برگزارکنندگان از دولت‌های میزبان مهاجران افغانستان تقاضا کردند که حمایت بیشتری از زنان این کشور به عمل آورند. آن‌ها تاکید کردند که مبارزه برای حقوق زنان، به‌ویژه در شرایط کنونی افغانستان که زنان از آموزش، کار و مشارکت اجتماعی محروم شده‌اند، یک وظیفه‌ی جهانی است و هشتم مارچ امسال فرصتی برای همبستگی با این زنان و تلاش برای بازگرداندن «کرامت و آزادی» برای آن‌هاست.
