دبی که یکی از شهرهای مهم تجارتی در منطقه و جهان به شمار می‌آید در چند روز گذشته گواه باران‌ها سنگین و سیلاب بی‌سابقه بود. این شهر که در شمار مدرن‌ترین و مترقی‌ترین شهرهای جهان است، از مدیریت این سیلاب‌ها عاجز بود و سیلاب نظم زندگی در این شهر را به‌هم زد. نمونه‌ی دبی نشان‌گر ناکامی بشر در مدیریت تغییرات اقلیمی است.
تغییرات روزافزون اقلیمی که براثر ذخیره‌ی گازهای گلخانه‌ای چون متان و کاربد دی‌اکساید در جو زمین پدید آمده‌است، نگرانی‌های عمده‌ی جهانی در مورد آینده‌ی نژاد بشر را سبب شده است. این نگرانی‌ها هنگامی مضاعف شد که دانلد ترمپ، رئیس‌جمهوری پیشین ایالات متحده و بخت اول پیروزی در انتخابات آینده‌ی این کشور، امریکا را از پیمان اقلیمی پاریس خارج کرد.
پیمان پاریس توافقی جهانی مبنی بر مدیریت گرمایش زمین و جلوگیری از عبور گرمای سیاره به بیش از دو درجه‌ی سانتیگراد صورت گرفته بود. ترمپ با این ادعا که تغییرات اقلیمی «توطئه‌ی چین» برای جلوگیری از رشد اقتصادی امریکاست و از این پیمان خارج شد.
گذشته از به چالش کشیده شدن اراده‌ی جهانی در مورد مدیریت این بحران، سیر کنونی بشر نشان‌گر ناتوانی جهانی در برابر تبعات تغییرات اقلیمی است.
دبی که یکی از پیشرفته‌ترین و مدرن‌ترین شهرهای جهان است و از حداکثر پیشرفت فن‌آوری بهره‌وری می‌کند؛ در برابر نخستین تکانه‌ی تغییرات اقلیمی در این شهر گرم‌سیر فروپاشیده و مضاف بر زیان‌های اقتصادی، باعث از هم پاشیدن روان باشندگان این شهر شد. اکنون باید نتیجه‌ی به دست آمده در دبی را با دگر نمونه‌ها در جهان مقایسه کرد.
هنگامی که شهری به اهمیت، امکانات و سرمایه‌ی دبی توانایی ایستادن در برابر پیامدهای اولیه‌ی تغییرات اقلیمی را نداشت؛ مناطق آسیب‌پذیری چون افغانستان، برزیل و کشورهای افریقایی در برابر این تغییرات چه خواهند کرد؟ آیا این مناطق توانایی مدیریت بحران‌های ناشی از این تغییرات را دارند؟
دبی نشان داد که نه اراده‌ای جهانی منسجم در مورد تغییرات اقلیمی وجود دارد و نه حتا پیشرفته‌ترین کشورهای جهان این تغییرات را درحدی که باید جدی گرفته‌اند. چنین وضعی عواقبی ناگوار برای نژاد بشری به‌همراه خواهد داشت.
