منابع به تلویزیون دیار گفتند که مقام‌های طالبان در ولایت غور دستور تخلیه و «کوچ اجباری» باشندگان هشت قریهی ولسوالی دولت‌یار این ولایت را صادر کرده‌اند.
به گفته‌ی این منابع، میان دو قوم تایمنی و سردار حدود صد سال است بر سر «هزاران» جریب زمین منازعه جریان دارد، اما پس از به‌قدرت رسیدن طالبان و انتصاب والی‌ای از نزدیکان قوم سردار، این دعوا به نفع سردارها فیصله شده است.
در یکی از اسنادی که در اختیار دیار قرار گرفته‌است، باشندگان محل به دادگاه عالی طالبان شکایت کردند و گفتند که احمدشاه دین‌دوست، والی وقت طالبان در غور – که اکنون فرماندهی قول اردوی ۲۰۵ البدر را بر دوش دارد – دستور تخلیهی هشت قریهی دره‌ی کِشروی این ولسوالی را صادر کرده است.
بر بنیاد این سند، به‌دنبال این فرمان، «صدیق»، فرمانده امنیه‌ی طالبان در ولسوالی دولت‌یار، باشندگان قریه‌هایی چون حاجی‌آباد، جیره‌گک و کهمردی را به‌زور جنگ‌افزار تخلیه و به‌جای آن‌ها، سردارها را جابه‌جا کرده است.
این افراد در شکایت خود به دادگاه عالی طالبان گفتند که پیشتر نیز به معاونیت امر به معروف و نهی از منکر این گروه مراجعه کرده بودند، اما تصمیم این نهاد مبنی بر ارجاع پرونده به دادگاه به نتیجه‌ای نرسید. اکنون با گذشت پنج ماه و سیزده روز از ثبت شکایت در دادگاه عالی طالبان، باشندگان در نوارهای تصویری‌ای که به دیار رسیده‌است، می‌گویند که ناچار به «کوچ اجباری» شده‌اند و درخواست‌های‌شان همچنان بی‌پاسخ مانده‌اند.
در یکی از سندها که تاریخ آن به ماه‌های نخست حاکمیت طالبان بر می‌گردد، متنفذان محلی به والی طالبان در غور برای تاخیر در تخلیه مراجعه کردند، اما والی این گروه با بی‌اعتنایی به درخواست آن‌ها، بر «کوچ اجباری» تاکید کرد. ادعای این سند از سوی دادگاه استیناف طالبان در غور تایید شده است.
پیشتر، در دوره‌های حاکمیت داوود خان، برهان‌الدین ربانی، دور نخست طالبان و حامد کرزی، فیصله‌های «موقتی» صورت گرفته بود، اما حکم احمدشاه دین‌دوست، «صدها» جریب زمین را به قوم تایمنی و «هزاران» جریب دیگر را به قوم سردار واگذار کرده است. تایمنی‌ها این حکم را «ستم‌کارانه» توصیف کرده‌اند.
نوارهای تصویری که از جریان آن‌چه «کوچ اجباری« نامیده شده، به دیار رسیده، نشان می‌دهند که افراد در حال آمادگی برای خروج از خانه‌های آبایی‌شان می‌باشند. در برخی این نوارها، باشندگان وسایل خانه‌های خود را به موترهای باربری بار کرده‌اند و آماده‌ی کوچ می‌باشند.
یکی از زنان در جریان تخلیه گفت: «ما با پتک [بشکه] و سطل باغ‌های خود را آب می‌دادیم… اکنون به‌طور ظالمانه‌ای از خانه‌ی خود، از جایی که در آن متولد شده‌ایم، بیرون رانده می‌شویم.»
مرد ۸۰ ساله‌ای که مجبور به ترک خانه‌اش شده، گفت: «خانه‌ی من در دولت‌یار است. من تقریباً چهل سال است همین‌جا هستم. قبرستان [مربوط به قوم] سردار در اینجا وجود ندارد. [اینجا] ملک پدر، بابا و اجداد ما است. بابا و نیکه‌ی ما حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ سال است که اینجا زندگی کرده‌اند.» او افزود: «اکنون [طالبان] به امر احمدشاه دین‌دوست ما را بار [مجبور به کوچ] می‌کند. ما جزء دامن خدا، راهی نداریم.»
در یکی از نوارها که اهالی در حال تخلیه دیده می‌شوند، فردی گفت که ضرب‌الاجل دو روزه‌ای برای انتقال وسایل خانه‌ها، تعیین شده است. هرچند این نوار تصویری مشخص نیست که در کدام تاریخ ضبط شده است، اما تاریخ نوار دیگر که آن‌هم در جریان تخلیه ضبط شده، ۲۶ سرطان ۱۴۰۴ گفته شده است.
یکی از زنان گفت: «تو خو امارت هستی، تو خو اسلام هستی. ما را به زور و با ظلم بیرون کرده‌ای. ما به دلِ خود بیرون نشده‌ایم. امارت همین روز را به سرِ ما آورده است. حتی یکی از این درخت‌ها را هم نمی‌کَنیم. اگر خدا داد که می‌گیریم، اگر نه، بخورد امارت.» او گفت که زورمند نیست و فیصله را به خداوند واگذار می‌کند.
در یکی از نوارهای تصویری، زنان در کنار کودکانی که در حال گریه هستند، گفتند: «کوچ اجباری. کوچ اجباری. در اسلام ظلم وجود ندارد. به زور تفنگ ما را از خانه‌های‌مان بیرون می‌کنند. طفلان گریه می‌کنند. بر ما ستم شده است.»
مرد ۸۰ ساله‌ای در یکی از نوارهای ضبط‌شده گفت که خانواده‌اش نزدیک به یک سده است در این منطقه زندگی می‌کنند و پیش از آن هیچ‌گونه ساخت‌وساز یا باغی در اینجا وجود نداشته است. او گفت قوم سردار با تکیه بر زور، ادعای مالکیت این زمین‌ها را دارد، در حالی‌که بر اساس فیصله‌ای که مورد پذیرش آن‌ها نیست، زمین‌ها به مردم سردار واگذار شده است. این مرد افزود که سردارها قطعه‌زمین‌هایی را برای آن‌ها در نظر گرفته‌اند، اما هنوز روشن نیست که آیا این زمین‌ها را واقعاً در اختیارشان قرار خواهند داد یا نه.
