رسپانسیبل استیتس‌کرفت ام‌روز، چهارشنبه هفت آگست در گزارشی نوشته است که با توجه به تغییرات اقلیمی و تاثیرات روی کشورهای آسیب‌پذیری هم‌چون افغانستان؛ بحران بی‌آبی در آینده‌ی نه‌چندان به فهرست بلند بحران‌های لاینحل افغانستان افزوده خواهد شد.
براساس گزارش کرفت؛ حاکمیت طالبان در افغانستان این اوضاع را صرفاً «بدتر» کرده است؛ عدم مشروعیت و رسمیت رژیم این گروه امکان تمرکز و پرداختن به این بحران جدی و تهدیدکننده را منتفی کرده است و آن را تحت‌الشعاع امور سیاسی و جنسیتی قرار داده است.
کرفت می‌نویسد که با این وجود، هم‌زمان با این‌که طالبان ریشه‌ی دانش جمعی را می‌خواهند با سلب حق تحصیل از زنان بخشکانند؛ زلزله‌ها، خشک‌سالی‌ها و سیلاب‌های اخیر افغانستان که نتایج مستقیم تغییر اقلیم هستند، منابع مهم آبی کشور را نابود کرده‌اند و یا درحال نابود کردن‌اند.
کرفت اضافه می‌کند که اینک و با بدتر شدن اوضاع کم‌آبی در افغانستان، از پنج تنی که در کشور زندگی می‌کنند، حدوداً چهار نفر به آب پاک آشامیدنی دسترسی کافی ندارد؛ آماری که شروع فاجعه‌ی بسیار خطرناک دگری را برای مردم افغانستان نشان می‌دهد.
با این‌حال کرفت افزوده است که رژیم دی‌فاکتوی طالبان در افغانستان از این بحران و نتایج وحشتناکی که ممکن است به‌همراه آورد بی‌خبر نیستند. کرفت می‌نویسد که طالبان جنگ‌جو و مدرسه‌خوانده می‌دانند که خود آن‌ها توانایی حل این بحران بزرگ را ندارند؛ اگرچه در قالب پروژه‌های محلی سعی به مدیریت آن کرده‌اند.
کرفت در ادامه افزوده است که این کشور خشک و خشک‌شونده‌تر اما، منبع بزرگ آب برای همسایگان خود است، برای ایران، اوزبیکستان، ترکمنستان و تاجیکستان. کانال قوش‌تپه و درگیری مرزی طالبان با نیروهای ایرانی به باور کرفت، خبر از جدی شدن تهدید «جنگ بر سر آب» در آسیای میانه می‌دهد.
استیتس‌کرفت در ادامه‌ی گزارش خود آورده است که جنگ آب در افغانستان جنگ نیست که طالبان بتوانند آن را «ببازند»، زیرا اگر آنان موفق به حل بحران آب نشوند، هم از سوی مردم مورد اعتراض قرار می‌گیرند و هم توانایی هم‌کاری مداوم با همسایگان را از کف می‌دهند.
با این حساب به باور کرفت، غرب فرصتی دارد برای مداخله و در اختیار گذاشتن ابزارهای پیشرفته‌ی حل بحران آب به طالبان افغانستان؛ وسیله‌هایی که هم وابستگی این گروه را به‌لحاظ «عملی» به غرب بیشتر می‌کند و هم برای مدیریت بحران خطرناک آب در افغانستان موثر خواهد بود. کرفت می‌گوید بخاطر این بحران، «طالبان در موقعیتی نیستند که بتوانند پیشنهادی را در این مورد رد کنند.»
تلویزیون دیار از سوی شماری‌از «خبرنگاران در تبعید» افغانستان پایه‌گذاری شده‌است. این‌رسانه هم‌اکنون روی پا‌ی‌گاه‌های دیجیتال، روی‌دادهای افغانستان و جهان را به زبان‌های فارسی، پشتو و انگلیسی روایت می‌کند و در نظر دارد تا به‌زودی پخش زنده‌ی اینترنتی و ماهواره‌ای اش را نیز آغاز کند.