یوناما گزارشی را پیرامون تاثیرات فرمان‌های طالبان بر زنان افغانستان منتشر کرده‌است، این سازمان پس از نظرسنجی گسترده از زنان افغانستانی در سراسر این کشور دریافتند که این فرمان‌ها تاثیر بدی بر روح و روان زنان در داخل افغانستان وارد می‌کند و حتا میزان ترس و سطح اضطراب را در آنان افزایش داده‌است.
این زنان محیط بیرون از خانه را مکان امن توصیف نمی‌کنند و عامل اصلی این وضعیت را محدودیت‌های طالبان می‌دانند. اعمال محدودیت‌های طالبان برزنان، برخی مردان را نیز تحت تاثیر قرار داده‌است، طوری‌که تعدادی مردان خانواده درحال درونی کردن تابعیت اجتماعی و سیاسی مادران و خواهران خود هستند.
سازمان ملل متحد در تازه‌ترین گزارش خود گفته‌است که زنان ۳۴ ولایت/استان افغانستان در یک نظر سنجی به‌گونه‌ی گسترده شرکت کردند که هدف آن بررسی تاثیرات فرمان‌های طالبان بر حالت روحی زنان است.
این نظرسنجی از سوی سازمان ملل زنان، سازمان بین المللی مهاجرت (IOM) و سازمان ملل متحد (یوناما) راه‌اندازی شده‌است.
این نهادها به‌گونه‌ی حضوری و برخط (آن‌لاین) از طریق جلسه‌های گروهی و نظرسنجی‌های انفرادی اطلاعات را جمع‌آوری کرده‌اند. یافته‌های این نظر سنجی نشان می‌دهد که تضعیف شدید حقوق زنان از سوی طالبان در افغانستان ادامه دارد. افزایش ترس، فقدان فضای عمومی امن، نقش‌های جنسیتی و تبعید مواردی‌اند که به‌عنوان چالش اصلی زنان در افغانستان یاد شده‌است.
حدود ۷۴۵ زن افغانستانی گفته‌اند که پس از اعلام فرمان‌ها از سوی طالبان برای این که از سوی نیروهای نظامی این رژیم در مکان‌های عمومی «اذیت، بازداشت و یا مجازات» نشوند چهار دیواری خانه را ترجیح می‌دهند.
به گفته‌ی آنان خانه‌نشینی بهتر است نسبت به‌بازداشت همراه با برچسپ شرم در جامعهی به‌‌شدت سنتی افغانستان. در این گزارش هم‌چنان آمده‌است که ۵۷ درصد زنان که بدون محرم در فضای عمومی گشت‌وگذار میکنند، «احساس ناامنی» به سراغ شان می‌آید و منجر به‌افزایش سطح اضطراب در آن‌ها می‌شود.
یافته‌های این نظرسنجی هم‌چنان نشان می‌دهد که کمبود فضای عمومی امن برای زنان جهت جمع‌آوری و به‌اشتراک گذاشتن دیدگاه‌ها و تجربیات، ایجاد جوامع و مشارکت در موضوعاتی که مهم پنداشته می‌شود، این قشر را «بدون مسیری برای مشارکت یا تأثیرگذاری در تصمیم‌گیری» رها کرده‌است. بربنیاد این گزارش زنان افغانستانی فقدان حقوق، چشم‌انداز تحصیلی و شغل خود را به کاهش نفوذ در خانه مرتبط میکنند.
شماری از زنان گفته‌اند که اعمال محدودیتها بالای آنان از سوی رژیم طالبان، پسران خانواده‌‌های جامعهی مردسالار را نیز تحت شعاع قرار داده‌است طوری که اکثریت پسران در حال درونی کردن تابعیت اجتماعی و سیاسی مادران و خواهران خود هستند و این باور در آن‌ها تقویت شده است که زنان باید در خانه در «موقعیت بندگی» بمانند. در همین‌حال یافته‌ها نشان می‌دهد که وضعیت کنونی، درک دختران و زنان را نسبت به آینده‌ی‌شان تغییر داده است. این نهادها در گزارش خود پیرامون به‌رسمیت شناختن طالبان از دیدگاه پاسخ‌دهندگان، نیز مواردی را مطرح کرده‌اند. یافته‌ها نشان می‌دهد که حدود ۳۲ درصد پاسخ دهندگان اظهار داشتند که طالبان بعد از لغو تمام محدودیت به‌رسمیت شناخته شود. 25 درصد دگر اعتقاد دارند که مسئله‌‌ی رسمیت شناسی باید به‌دنبال لغو برخی ممنوعیت‌های خاص باشد درحالی‌که نزدیک به 28 درصد زنان تاکید کردند که تحت هیچ شرایطی نباید رژیم طالبان به رسمیت شناخته شود. این زنان از چشم‌پوشی شماری از کشورهای عضو سازمان ملل پیرامون بحران بی‌سابقه‌ی حقوق زنان و نقض قوانین جهانی توسط طالبان، انتقاد کرده‌اند و آنان خواستار ایجاد فرصت‌ها جهت گفت‌‌وگو با طالبان به گونه‌ی مستقیم شدند.
گفتنی‌ست که طالبان به‌دنبال حاکمیت‌شان در افغانستان برای محدود کردن زنان در فضای چهار دیواری آستین را برزده‌اند و با اعمال محدودیتها علیه نیم قشر جامعهی افغانستان زند‌گی آنان را با چالش‌‌هایی مواجه ساخته‌اند.
این رژیم همواره فرمان‌های متعددی را جهت حذف زنان، صادر می‌کند. طالبان از نخستین روز حاکمیت‌شان تاکنون بیشتر از پنجاه فرمان صادر کرده‌اند که به‌طور مستقیم حقوق و حیثیت زنان را محدود می‌کند.
