حوالیِ ساعت ۲ بعد از ظهر ام‌روز، زمین‌لرزه‌ای قدرتمند شهر کابل و مناطق شمال شرقی افغانستان را لرزاند. شدت این زمین‌لرزه، براساس گفته‌های منابع متفاوت، بین ۶.۱ و ۶.۴ ریشتر بوده‌است. تاکنون از تلفات جانی و مالی این زمین‌لرزه اطلاع دقیقی در دست نیست. این زمین‌لرزه درحالی اتفاق می‌افتد که در اوایل هفته‌ی جاری، نهاد هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشری سازمان ملل برای افغانستان «اوچا»، با نشر گزارشی ام‌سال را سومین سال متوالی خشک‌سالی و بدترین خشک‌سالی این کشور در سه دهه‌ی گذشته خواند و چند ماه پیش‌تر زمین‌لرزه‌ای در هرات منتج به یک فاجعه‌ی بشری شد. افغانستان که یکی از آسیب‌پذیرترین کشورهای جهان در برابر تغییرات اقلیمی‌ست، ظاهراً باید با دشمن دگر و بی‌رحم‌تری به‌اسم بلاهای طبیعی روبه‌رو شود.
بدون تردید افغانستان که نه کشوری صنعتی‌ست و نه اقتصادی بزرگ، نقش بسیار اندک و ناچیزی در گرمایش زمین و تجمیع گازهای گل‌خانه‌ای در اتمُسفیر داشته‌است، نباید قربانی اصلی و نخستین این تغییرات باشد. ولی حقیقت ماجرا این است که اگرچه سودی از سوختن نفت و فسیل به مردم افغانستان نرسیده‌است، ولی این مردم بایست قبل از همه و به‌صورتی بسیار بی‌دفاع و فجیع، تاوانِ انباشت سرمایه‌های بزرگ نفتی در هند و چین و ایالات متحده و زندگی‌های بسیار انسانی و خوب مردم آن کشورها را بپردازند.
هیچ برنامه‌ای در رژیمِ «الله‌توکلی» طالبان برای مدیریت بحران‌های طبیعی درحالِ افزایش در افغانستان وجود ندارد و چشم‌گیرترین کار عملی‌ای که این رژیم برای حفاظت از مردمی‌که با میلِ سلاح بر آن‌ها حاکم شده‌است در برابر آفات و مصیبت‌های طبیعی کرده‌است، صدور فرمان و تشویق مردم برای خواندن «نماز استسقا» یا همان نماز طلبِ باران بوده‌است که همین نشان می‌دهد که سرنوشت مصیبت‌های دگر طبیعی در این کشور چه خواهد بود.
بیش از چهار دهه جنگ و خشونت اگرچه مردم را واداشته‌است تا چیزهایی چون خشک‌سالی و آلودگی هوا و زمین‌لرزه و آتش‌سوزی جنگل‌ها را جدی نگیرند، ولی این‌که این مردم این آفات را جدی نگیرند مانع از افزایش و گسترش دایره‌ی آن‌ها نخواهد شد، پس حتا اگر طالبان و مردم، هم‌دست همه‌چیز را به «اراده‌‌ی خداوند» حوالت دهند و تلاش شایسته‌ی بندگان وجود نداشته‌باشد، این حقیقت علمی که گرمایش زمین به وخامت اوضاع افغانستان خواهد انجامید، تغییر نخواهد کرد و هر روز بیش‌تر از روز پیش خودش را نشان خواهد داد.
تلویزیون دیار، رسانه‌ی مستقر در ایالات متحده است که از سوی شماری‌از «خبرنگاران در تبعید» افغانستان پایه‌گذاری شده‌است. این‌رسانه هم‌اکنون روی پا‌ی‌گاه‌های دیجیتال، روی‌دادهای افغانستان و جهان را به زبان‌های فارسی، پشتو و انگلیسی روایت می‌کند و در نظر دارد تا به‌زودی پخش زنده‌ی اینترنتی و ماهواره‌ای اش را نیز آغاز کند.