احمد مسعود، رهبر «جبهه‌ی مقاومت ملی»، در نشست مخالفان رژیم طالبان در وین گفته‌است که سران رژیم طالبان در کابل از نشست‌های مخالفان‌شان در خارج از کشور، «نگران» شده‌اند. و در واکنش، رژیم طالبان برگزاری و وجود چنین نشست‌هایی را «غیرقانونی» دانسته‌اند. البته این نخستین نشستِ مخالفان طالبان و یا نخستین واکنش طالبان به نشست‌های خارجی مخالفان‌شان نیست. اما این درگیری لفظی و سیل عظیمی که در مدح و ذمِ این دو طرف به‌راه افتاده‌است، می‌توانید فرصتی باشد برای درنگی در مورد وضعیتِ سیاست (به‌معنایِ دانش سامان‌دهی به جامعه‌ی انسانی) در افغانستان باشد. این‌که سیاست در افغانستان چقدر امر جدی‌ای است و یا این‌که چه چیزهایی در این کشور، زیرنامِ «سیاست» صادر می‌شوند و به‌خوردِ عامیان داده می‌شوند.
سیاست به‌معنای اصیل و درست آن در افغانستان وجود ندارد، آن‌چه ما شاهد آنیم، مجموعه‌ی از کنش‌های ایدئولوژیکی برای رسیدن به‌خدمتِ اهداف همان ایدئولوژی است و آن‌چه در این میان گم می‌شود، «نظم‌دهی عقلانی» به‌جامعه‌ی انسانی‌ست. طالبان قصد بهروز کردن مردم افغانستان را نداشته‌اند و ندارند و رئیسِ دولت آنان به‌صراحتِ تام گفته‌است که آنان «ضمه‌وارِ نان» مردم این کشور نیستند و قصد آن‌ها تطبیقِ شریعت و برگرداندنِ حق حاکمیت به‌خداوند است.
از سویی‌دگر گروه‌های مخالف طالبان که همان گروه‌هایی چون همین «جبهه‌ی مقاومت ملی»اند، آن‌ها نیز قصدی برای سامان‌دهی عقلانی جامعه‌ی خویش ندارند، آن‌ها در کلیشه‌های در مورد «اعتدال» و بازگویی‌های مکرر جملاتی از این دست که «پشتون‌ها حق ما ره خورده‌اند» و چنین چیزهایی خلاصه می‌شوند. نکته‌ی که در این‌جا باید متوجه آن بود این است که حتا اگر پشتون‌ها واقعاً در این سرزمین حق بسیاری‌ها را خورده باشند – که فرض می‌گیریم خورده‌اند – راه‌حل تکرار طوطی‌وار و حذف این قومیت از این کشور و یا تبلیغ پشتون‌ستیزی و تاکید روی هویت‌های قومی متضاد با پشتون‌ها نیست؛ بلکه همان بازگشت به سیاست در مقام امری‌ست که جامعه را به‌صورت معقولی اداره می‌کند که همگان بتوانند به حقوق و امتیازات مساوی و درستی برسند. نگاهی که در این سرزمین وجود نداشته‌است.
خوراک سیاست در این کشور همین «سیاست‌زدایی» و حرکات ضدسیاسی و لفاظی در مورد «مردم» است، این‌که به‌صورت جو‌زده و سطحی‌ای به این یا آن فحش و دشنام داده شود. این‌که در عمل تغییری در وضعیت نیاید و این حضرات در لفظ همدگر را لگدکوب کنند. و مردمی ندانسته و جوگیر نیز برمبنای این حرکات این و آن‌طرف را داوری و قضاوت کنند.
تلویزیون دیار، رسانه‌ی مستقر در ایالات متحده است که از سوی شماری‌از «خبرنگاران در تبعید» افغانستان پایه‌گذاری شده‌است. این‌رسانه هم‌اکنون روی پا‌ی‌گاه‌های دیجیتال، روی‌دادهای افغانستان و جهان را به زبان‌های فارسی، پشتو و انگلیسی روایت می‌کند و در نظر دارد تا به‌زودی پخش زنده‌ی اینترنتی و ماهواره‌ای اش را نیز آغاز کند.