جان ساپکو، بازرس ویژه‌ی ایالات متحده برای بازسازی افغانستان (سیگَر) طی اظهاراتی در جلسه‌ی گزارش‌دهی به کمیته‌ی روابط خارجی مجلس‌نمایندگانِ امریکا، گفته‌است که کمک‌های جامعه‌ی جهانی در افغانستان به‌دست همان کسانی می‌رسد که سلاح در دستان آن‌هاست. منظور ساپکو از این سخن این است که کمک‌های جامعه‌ی جهانی در افغانستان توسط رژیم حاکم در کابل برای اهداف ایدئولوژیک به‌مصرف می‌رسد. ساپکو درحالی این سخنان را ابراز کرده‌است که در چند روز پسین نگرانی‌های موکد و مکرری از سوی فعالان حقوق بشر افغانستان در مورد چرایی نرسیدن کمک‌های جهان به نیازمندان در این کشور طرح می‌گردید.
او افزوده‌است که کمک‌های جهان و امریکا مبدل به منبع تغذیه‌ای برای تروریسم بین‌المللی شده‌است و راهی برای دور زدن رژیم طالبان پیشِ پای ایالات متحده و جهان وجود ندارد.
بخش‌هایی از گزارش ساپکو که در مورد تحت فشار قرار گرفتن سازمان ملل و دگر نهادهای بین‌المللی از سوی طالبان به‌جهتِ استخدامِ افرادِ مربوط به این گروه است را می‌توان «تکان‌دهنده» دانست. در این گزارش آمده‌است که طالبان نه‌تنها بالای سازمان ملل و دگر نهادهای امدادرسان اعمال اراده می‌کنند و افراد مرتبط با خود را در آن‌ها استخدام می‌کنند، بلکه حتا این سازمان و سازمان‌های مرتبط با آن را تحت فشار قرار می‌دهند تا با پیمان‌کارهای مربوط به گروه طالبان قراردادهای توزیع و دگر امور تکنیکی این کمک‌ها را امضا کنند.
این گزارش ساپکو را می‌توان نمونه‌ی آشکاری از ادامه‌ی «باج‌دهی» جامعه‌ی جهانی به طالبان پس از امضای عهدنامه‌ی دوحه از سوی ایالات متحده‌ی امریکا با این گروه دانست، باج‌دهی‌ای که نه‌تنها منتج به قدرت‌گیری مجدد این گروه در افغانستان شده‌است، بلکه این گروه را مبدل به‌قدرتِ بلامنازع و هژمونیک افغانستان کرده‌است و بارها و با الفاظ گونه‌گون از تریبون‌های متفاوت به مردم جهان فهمانده‌است که «طالبان واقعیت افغانستان است» و این‌که «باید با این واقعیت کنار آمد»، اما نکته‌ی جالب توجه این است که حتا خود مقام‌های بلندپایه و رسمی دولت ایالات متحده می‌گویند که طالبان تاکنون ارتباط‌شان را القاعده و دگر گروه‌هایی که امریکا آن‌ها را «تهدیدی برای امنیت ملی» خود می‌داند، قطع نکرده‌اند؛ ولی سیاست‌هایی‌که منتهی به اقتدار هرچه افزون‌تر رژیم این گروه در افغانستان می‌شود را ادامه می‌دهند.
تلویزیون دیار، رسانه‌ی مستقر در ایالات متحده است که از سوی شماری‌از «خبرنگاران در تبعید» افغانستان پایه‌گذاری شده‌است. این‌رسانه هم‌اکنون روی پا‌ی‌گاه‌های دیجیتال، روی‌دادهای افغانستان و جهان را به زبان‌های فارسی، پشتو و انگلیسی روایت می‌کند و در نظر دارد تا به‌زودی پخش زنده‌ی اینترنتی و ماهواره‌ای اش را نیز آغاز کند.