وزارت خارجهی طالبان گفت که قزاقستان قصد دارد در آیندهی نزدیک، سطح روابط دیپلوماتیک خود با طالبان را ارتقا دهد. عبدالحی قانت، رییس سوم سیاسی این وزارتخانهی طالبان افزود که وزیر خارجهی قزاقستان در سفر اخیرش به کابل، به مقامهای طالبان وعده داده که آستانه بهزودی سفیر این گروه را بهصورت رسمی در پایتخت خود خواهد پذیرفت و نمایندگی دیپلوماتیک قزاقستان در کابل نیز از سطح کاردار به سفیر ارتقا خواهد یافت.
این تصمیم، در صورت عملیشدن، نخستین گام رسمی یک کشور آسیای مرکزی برای شناسایی ساختار سیاسی طالبان در سطح سفیر بهشمار میرود؛ هرچند که قزاقستان مانند سایر کشورهای منطقه تاکنون شناسایی دیپلوماتیک طالبان را اعلام نکرده، اما به باور ناظران، این اقدام میتواند نشانهای از تغییر تدریجی سیاستهای منطقهای در قبال حاکمیت این گروه – به تبعیت از روسیه – باشد.
این خبر در حالی نشر میشود که به ادعای این مقام طالبان، در چهار سال گذشته، روابط اقتصادی میان دو کشور گسترش قابل توجهی یافته است. او افزوده که آستانه و کابل نقشهی راه مشترکی برای توسعهی همکاریها امضا کردهاند که بر اساس آن، حجم بازرگانی دوجانبه به ۳ میلیارد دالر افزایش خواهد یافت.
علاوه بر همکاریهای بازرگانی، به گفته وی، دو کشور در حوزهی ترانزیت و زیربنا نیز توافقهایی را نهایی کردهاند. مهمترین آن، پروژهی ساخت خط آهن به ارزش ۵۰۰ میلیون دالر است که قرار است مسیر تورغندی در غرب افغانستان را به هرات متصل کند. این پروژه در صورت عملی شدن، میتواند زیرساختهای حملونقل منطقهای را دگرگون سازد.
در ادامهی این برنامهها، به گفتهی قانت، افغانستان نیز در حال مذاکره است تا بخشی از مسیر ترانزیتی شمال–جنوب شود؛ دالانی که آسیای مرکزی را به آبهای گرم جنوبی متصل میکند و از نگاه ژئوپلیتیکی، اهمیت فراوانی برای بازیگران منطقهای دارد.
بهرغم عدم شناسایی رسمی بینالمللی، این مقام وزارت خارجهی طالبان از افزایش تعامل کشورهای همسایه و منطقه با این گروه استقبال کرده و ارتقای سطح روابط با قزاقستان را یک «گام اعتمادساز و عملی» توصیف کردهاست. با این حال، ناظران همچنان تاکید دارند که هرگونه گشایش دیپلوماتیک با طالبان باید مشروط به اصلاحات سیاسی و احترام به حقوق بشر، بهویژه حقوق زنان و اقلیتها، صورت گیرد.
در حال حاضر، بسیاری از کشورها روابط خود را با طالبان در چارچوب «تماسهای فنی و محدود» حفظ کردهاند، اما اقدام قزاقستان که در تبعیت از روسیه دانسته میشود ممکن است به برخی بازنگریهای نسبی و تدریجی در سیاست خارجی کشورهای دیگر منطقه نسبت به طالبان منجر شود.