به‌رغم آن‌که روسیه نخستین کشوری شد که «حکومت طالبان» را به‌طور رسمی به رسمیت شناخت، تحلیل‌گران معتقدند که این تصمیم در سطح جهانی تاثیر محدودی خواهد داشت و راه را برای شناسایی گسترده‌ی طالبان هموار نخواهد کرد.
به‌نوشته‌ی نشریه‌ی دان پاکستان، این اقدام بیش از آن‌که گامی در مسیر مشروعیت‌بخشی جهانی باشد، تلاشی ژئوپلیتیکی برای تثبیت نفوذ مسکو در افغانستان و جلوگیری از بازگشت این کشور به حوزه‌ی نفوذ ایالات متحده و متحدان غربی‌اش تلقی می‌شود.
عبیدالله برهانی، استاد و تحلیل‌گر افغانستان‌تبار مقیم ایالات متحده، در گفت‌وگو با دان تاکید کرده است که تصمیم روسیه «یک ژست صرفاً نمادین» نیست، بلکه «یک مانور ژئوپلیتیکی هدفمند» برای دور نگه‌داشتن طالبان از امریکا و مهار گسترش افراط‌گرایی به آسیای مرکزی است. با این‌حال، به باور او، این اقدام به‌تنهایی قادر نخواهد بود زمینه‌ی پذیرش بین‌المللی طالبان را فراهم کند، زیرا «نه اصلاحات واقعی در افغانستان انجام شده و نه اپوزیسیون نیرومند و قابل اتکایی در داخل کشور شکل گرفته است.»
همچنین منصور احمد خان، سفیر پیشین پاکستان در کابل، به دان گفته است که شناسایی روسیه بخشی از یک روند تدریجی در جهت تعامل کشورهای منطقه با طالبان است، اما «پیشرفت در مسیر شناسایی جهانی پدیده‌ای پیچیده‌تر است و نیازمند رفع موانعی اساسی مانند حذف طالبان از فهرست تحریم‌های بین‌المللی، پذیرش حقوق بشر و اصلاحات حکومتی است.»
از دید بسیاری از ناظران، طالبان همچنان با اتهامات گسترده‌ای در زمینه‌ی نقض حقوق بشر، به‌ویژه محدودیت بر آموزش دختران و حذف زنان از عرصه‌ی عمومی، روبه‌رو است؛ مسائلی که تاکنون مانع اصلی در برابر شناسایی جهانی این گروه بوده‌اند. به‌عقیده‌ی کارشناسانی که با دان گفت‌وگو کرده‌اند، تا زمانی‌که طالبان به سوی ایجاد نظامی فراگیر، احترام به آزادی‌های اساسی و پاسخ‌گویی سیاسی حرکت نکند، پذیرش رسمی آن از سوی غرب، به‌ویژه کشورهای عضو اتحادیه‌ی اروپا و ایالات متحده، بسیار دور از انتظار خواهد بود.
در همین حال، شیر حسن حسن، تحلیل‌گر سیاسی مقیم مسکو، نیز به دان گفته است که روسیه از بیم آن‌که «پایگاه‌های نظامی امریکا یا سلاح‌های راهبردی غربی بار دیگر در افغانستان مستقر شوند»، تصمیم گرفته است طالبان را در مدار خود حفظ کرده و از نزدیک با آنان تعامل کند. وی هشدار داده که گسترش ایدئولوژی‌های افراط‌گرا از افغانستان به آسیای مرکزی می‌تواند تهدیدی مستقیم برای امنیت داخلی روسیه باشد.
در بیانیه‌هایی که از سوی «جبهه‌ی مقاومت» به رهبری احمد مسعود و دیگر نیروهای مخالف طالبان منتشر شده، تصمیم روسیه به‌شدت محکوم شده و از آن به‌عنوان «عادی‌سازی هراس‌افگنی» و تقویت «شبکه‌های جنایی» در افغانستان یاد شده است. در این بیانیه آمده است که «ایجاد یک مسیر بین‌المللی برای نجات رژیم نامشروع طالبان نه تنها به ثبات منطقه‌ای کمک نمی‌کند، بلکه بازرگانی مواد مخدر، قاچاق اسلحه و افراط‌گرایی خشونت‌بار را تشویق خواهد کرد.»
با توجه به این ملاحظات، شناسایی طالبان از سوی روسیه، گامی محدود است که احتمالاً نمی‌تواند سد بی‌اعتمادی جهانی نسبت به طالبان را بشکند یا مسیر این گروه به سازمان ملل و دیگر نهادهای بین‌المللی را هموار سازد. همچنان‌که دان نوشته است، نبود اصلاحات ساختاری، تحریم‌های بین‌المللی و غیبت سیاست‌های فراگیر همچنان به‌عنوان موانع اصلی در برابر شناسایی گسترده‌ی طالبان باقی مانده‌اند.
