اتحاد فعالان حقوق بشر با نشر بیانیه‌ای به قطعنامهی «نمادین» تصویب‌شده در مجمع عمومی سازمان ملل متحد درباره‌ی افغانستان واکنش نشان داده و آن را تلاشی نگران‌کننده برای مشروعیت‌بخشی به گروهی توصیف کرده که به باور این نهاد، «ناقض آشکار حقوق بشر و تهدیدی جدی برای امنیت منطقه‌ای و نظم جهانی» به‌شمار می‌رود.
این نهاد هشدار داده است که چنین رویکردی نه‌تنها کمکی به صلح نخواهد کرد، بلکه در عمل به‌منزله‌ی گشودن دروازه‌های نظام بین‌المللی به‌روی هراس‌افگنی است.
با این حال، این نهاد از موضع‌گیری ایالات متحد‌ه‌ی امریکا در مخالفت با این قطع‌نامه و «رد مشروعیت طالبان» قدردانی کرده و آن را گامی مثبت در مسیر دفاع از حقوق مردم افغانستان دانسته‌است. این نهاد از سایر اعضای سازمان ملل خواسته که به جای تساهل و مماشات، صدای «عدالت و کرامت انسانی» باشند.
در این اعلامیه آمده‌است که طالبان از زمان بازگشت به قدرت، با سرکوب گسترد‌ی آزادی‌ها، از جمله انکار کامل حقوق زنان و دختران، کشور را به ورطه‌ی «سقوط» سوق داده‌است. به باور این نهاد، طالبان با قتل هزاران شهروند بی‌گناه، فروپاشی نظام مشروع، و حذف نهادهای آموزشی مدرن، ساختار افغانستان را به یک «نظام قرون‌وسطایی» بدل کرده‌است.
اعلامیه همچنین وضعیت جاری کشور را وخیم‌تر از همیشه توصیف کرده، و از فقر گسترده، بیکاری مزمن، کوچ‌های اجباری، سانسور، بازداشت‌های خودسرانه و قتل‌های هدفمند نیروهای پیشین امنیتی به‌عنوان بخشی از «مظالم روزانه‌ی طالبان» نام برده است.
این نهاد با ابراز تاسف از «طرح تعامل با طالبان در قالب قطعنامهی سازمان ملل»، هشدار داده که هرگونه کمک به افغانستان باید تنها از طریق نهادهای مستقل بین‌المللی صورت گیرد؛ زیرا «واگذاری مستقیم این کمک‌ها به طالبان، به‌مثابه‌ی چاق‌کردن هراس‌افگنی» خواهد بود.
در ادامه آمده که افغانستان در سایه‌ی سلطه‌ی طالبان به پناهگاه امن گروه‌های هراس‌افگنی نظیر القاعده، داعش و تحریک طالبان پاکستان مبدل شده و اکنون خطر صدور هراس‌افگنی به‌مراتب بیشتر از گذشته است. در این بیانیه پرسیده شده است: «کشورهایی که داعیه‌ی دموکراسی و قانون‌گرایی دارند، با چه منطقی می‌خواهند با گروه طالبان وارد تعامل شوند؟»
اتحاد فعالان حقوق بشر همچنین اقدام پسین روسیه در شناسایی طالبان را «حرکتی غیرمسئولانه و ناقض اصول بنیادین حقوق بشر» دانسته و هشدار داده که این تصمیم دامن جنگ را از آسیای میانه تا مسکو خواهد کشاند. همچنین از پاکستان به‌عنوان نمونه‌ای هشداردهنده یاد شده که اکنون بهای حمایت پیشین خود از طالبان را با خون سربازان و افراد ملکی‌اش می‌پردازد.
این نهاد کشورهای دیگری چون آلمان را نیز مخاطب قرار داده و خواسته است که از سرنوشت پاکستان عبرت بگیرند؛ زیرا «مشروعیت‌بخشی به طالبان، نه صلح می‌آورد و نه امنیت، بلکه به‌معنای وارد کردن هراس‌افگنی به نظم جهانی است.»
در بیانیه تاکید شده که مماشات با طالبان، خیانتی است که نه‌تنها مردم افغانستان، بلکه در آینده ملت‌های غربی را نیز متاثر خواهد کرد: «آن‌چه امروز با امضای دیپلوماتیک به طالبان داده می‌شود، فردا با انفجار و ترور به‌سوی شما بازخواهد گشت.»
در پایان، اتحاد فعالان حقوق بشر هشدار داده است که ایستادن در کنار طالبان نه برگ برنده، بلکه مین فعال زیر پای دولت‌هاست. به گفته‌ی اتحاد، تجربه‌ی منطقه نشان داده که حمایت از گروه‌های افراطی، هرچند برای مهار رقیب، سرانجامی جز بی‌ثباتی، سقوط اخلاقی، و بازگشت ترور به‌سوی حامیان ندارد.
قطعنامهی نمادینی که دیروز (۱۶ سرطان)، در نشست مجمع عمومی ملل متحد به تصویب رسید، بر ضرورت تعامل جامعه‌ی جهانی با طالبان تاکید کرده و خواهان افزایش کمک‌های بشردوستانه، حمایت از ثبات و مبارزه با هراس‌افگنی در این کشور شده‌است. این قطع‌نامه در حالی تصویب شد که هیچ اشاره‌ای به ماهیت «سرکوبگر و غیرمشروع طالبان» در آن نشده و به‌باور برخی از نهادهای حقوق بشری، راه را برای نوعی «مشروعیت‌بخشی ضمنی» به این گروه هموار ساخته‌است.
