محمد محقق، از چهره‌های سرشناس سیاسی افغانستان در نشستی‌که به مناسبت «یادبود از جان‌باخته‌گان جبهه‌ی آزادی» برگزار گردیده بود، گفت که دوباره به افغانستان «پر خروش و قوی» بر می‌گردد.
محقق افزود که موضع او در برابر طالبان، مانند گذشته، موضع «مقاومت» است و در این زمینه «فعالیت‌هایی» نیز در ساحاتی از کشور – که او مشخص نکرد – نیز انجام داده‌است؛ اما به گفته‌ی او این فعالیت‌ها به دلایلی همچون نرسیدن مهمات به نیروهای آن، «به‌شدت سرکوب» گشتند. با این حال، به او افزود که هنوز شماری از این افراد در «زمستانِ سرد و برفی آن کوهستان‌ها» حضور دارند. محقق اذعان کرد: «این افراد گاهی سیر اند و گاهی گرسنه، [و با این حال] مقاومت خود را ادامه می‌دهند.»
او به جبهه‌ی مقاومت و جبهه‌ی آزادی گفت: «ما هم مانند شما در سنگرهای مقاومت هستیم و پر فروغ‌تر ظهور خواهیم کرد.» او افزود: «همین‌که راه باز شود، بعد از آن انشاءالله می‌بینیم که زوال این‌ها [طالبان] شروع می‌شود.»
محقق افزود که همچنان متعهد به مقاومت هم در عرصه‌ی سیاسی و هم در میدان عمل است اما به دلیل چالش‌های موجود، فعالیت‌های او هم‌اکنون «کمرنگ‌اند.»
رهبر حزب وحدت اسلامی افغانستان همچنان گغت: «فضا در حال باز شدن می‌باشد. ما بر می‌گردیم؛ مانند گذشته؛ پرخروش، پرفروغ و قوی.»
محقق اظهار داشت که فضای مناسب، در حال شکل‌گیری است و برخی از کشورها همین اکنون هم موضع «مساعدتری» دارند و برخی دیگر، در حال تغییر موضع خود [نسبت به طالبان] هستند.
او جنگ کنونی در برابر طالبان را با «مقاومت اول» مقایسه کرد و گفت که در آن دوره، حکومت جمهوری از سوی کشورهای جهانی به‌رسمیت شناخته شده بود اما اکنون «مقاومت دوم» از سوی هیچ کشوری به‌رسمیت شناخته نشده‌است. محمد محقق افزود که امروز سازمان ملل این فعالیت‌های مخالفان طالبان را به‌عنوان «مقاومت» به‌رسمیت نمی‌شناسد.
محقق با کنایه گفت: «امروز رییس‌جمهوری فعلی امریکا تمام گپ‌اش این است: [به ارزش] هشتاد و چند میلیارد دالر سلاح ما را این‌ها [طالبان] گرفته، دوباره پس بدهد. خیلی خوب، بخیر می‌گیرند.» او همچنان با اشاره به صحبت‌های ترمپ در مورد پایگاه هوایی بگرام گفت که این امریکا بود که پایگاه نام‌برده را تحویل طالبان داد و «خود کرده را نه درد است و نه درمان». محقق همچنان از جو بایدن، رییس‌جمهوری پیشین امریکا به‌عنوان فرد «خواب‌برده» یاد کرد که باعث «به‌تباهی کشاندن مردم افغانستان» گردید.
محقق همچنان بدون این‌که مشخص کند، افزود که به «بعضی از کشورهای همسایه [ایران]» که می‌گفتند طالبان «این‌ها قهرمانان اسلام‌اند»، گفت که این‌ها «قهرمان اسلام» نیستند بلکه «نیروهای نیابتی» [کشورهایی] هستند که این گروه را به‌قدرت رسانده و تمامی امکانات خود را به آن دادند.
محمد محقق با اشاره به دوره‌های قبلی تحولات افغانستان، گفت که مجبور نشده بود تا در کشور دیگری زندگی کند، اما سقوط حکومت جمهوری که به گفته‌ی او در نتیجه‌ی «تبانی قدرت‌های بزرگ با منطقه» رقم خورد، باعث شد تا او مجبور به مهاجرت گردد.
این سیاست‌مدار افغانستان اذعان کرد که باورش نمی‌شد که کشوری [امریکا]، 20 سال با جریانی که آن‌را هراس‌افگن می‌خواند، بجنگد و در نهایت به آن «تسلیم» شده و تمامی امکانات خود را در اختیار آن گروه قرار بدهد.
محقق همچنان به کشورهای منطقه اشاره کرد که برای اتخاذ رویکرد نرم در مقابل طالبان که او آن‌را «تسلیم در مقابل طالب» نامیده، با هم رقابت می‌کردند.
محقق گفت که کشورهای منطقه از ترس، امنیت طالبان را فراهم می‌کنند. جامعه‌ی جهانی به این گروه «مشروعیت» داده و آن‌را «تمویل» می‌کند و کشورهای همسایه «حفاظ امنیتی» برای آن تشکیل داده‌اند.
او همچنان تلویحاً در باره‌ی خلیل‌زاد گفت که به باور او، وی هم دولت امریکا را «فریب داده و به ذلت کشید و هم از طریق ارعاب، دولت‌های منطقه را.» محقق همچنان خاطر نشان کرد که در نهایت، خلیل‌زاد، قدرت را در افغانستان به طالبان تحویل داد.
