«اوراسیا ریویو» در تحلیلی نگاشته است که تهاجم، اشغال و درگیرهای داخلی در افغانستان این کشور را به یک نقطهی عطف در تاریخ پرتلاطم منطقه تبدیل کرده و پیامد دههها درگیری همراه با تحولات امروزی در افغانستان، در تمام منطقه بهویژه پاکستان طنینانداز است.
این رسانه روز جمعه، ۱۵ سرطان، در ادامه گفته که بیثباتی سیاسی، رکود اقتصادی، بحرانهای بشردوستانه و نقض حقوق بشر در افغانستان پیامدهای پیچیدهای را برای پاکستان بهوجود آورده است.
با وجود تلاشها و سرمایهگذاریهای بزرگ جهانی در دو دههی گذشته در افغانستان همچنان این کشور درگیر خشونت و ناامنی بوده و تحولات سیاسی در سال ۲۰۲۱ میلادی دوران جدیدی از عدم قطعیت و آشفتگی را ایجاد کرده است.
حکومتداری خشن و سیاستهای تبعیضآمیز رژیم طالبان منجر به برانگیخته شدن جرقه، مخالفتهای داخلی و تشدید فاجعههای انسانی شده است.
مهمترین نگرانیهای منطقه و جهان در مورد بیثباتی افغانستان پس از ظهور دوبارهی رژیم طالبان شامل تهدیدات امنیتی و پیامدهای منطقهای، گسترش نهادهای افراطی و فعالیتهای فرامرزی آنها میباشد.
در گزارش آمده است که سیلی از پناهجویان، قاچاق سلاح، عبور ومرور افراطیها بین دو کشور امنیت پاکستان را به چالش کشانده و آن را بدتر میکند.
از سوی هم ارتباط طالبان افغانستانی با گروههای شبهنظامی در مناطق قبیلهی پاکستان در کنار ایجاد تنشها در روابط دیپلماتیک هر دو کشور، مانع تلاشها برای همکاری در زمینه مشکلات امنیتی نیز شده است.
اوراسیا ریویو نظری در مورد چالشهای اقتصادی افغانستان نیز در این گزارش انداخته و افزوده است که فروپاشی اقتصادی در این کشور پس از قطع کمکهای خارجی پیامدهای گستردهی را بهدنبال دارد.
اقتصاد ناپایدار افغانستان دچار بحران شده و فقر، بیکاری و فاجعهی انسانی را افزایش داده است. چالشهای مالی پس از شکست سیستم بانکی و کاهش ارزش پول، تشدید کرده و میلیونهاشهروند افغانستانی را به کمکها نیازمند ساخته است.
ایآر میگوید که در کل آشفتگی در افغانستان پیامدهای مخرب استراتژیک، اقتصادی و بشردوستانه برای پاکستان دارد و به همین دلیل این کشور همواره حامی اقدامات «صلح و ثبات» در افغانستان است.
پس از فروپاشی نظام جمهوری در افغانستان و تسلط دوباره طالبان در این کشور، شمار زیادی از اتباع افغانستان به کشورهای همسایه پناهجو شدند.
پاکستان از جمله کشورهایی است که بزرگترین جمعیت پناهجویان افغانستانی را در جهان دارد.
مستقر شدن این جمعیت در پاکستان علاوه بر ایجاد چالشها در مدیریت، مراقبتهای بهداشتی و آموزشی و زیرساختها را نیز تحت فشار قرار داده است.