رسانه‌های داخلی و خارجی از حضورِ مگان مارکل، عروس پادشاه بریتانیا و همسر شهزاده هری با ۱۵ زن افغانستانی در یک روی‌داد فرهنگی در کالیفرنیای امریکا خبر داده‌اند؛ گزارش‌ها نوشته‌اند که مارکل در این روی‌داد با زنان افغانستان «آشک و منتو» پخته‌است. منتقدانی اما می‌گویند که خبری شدن این روی‌داد یعنی زنان افغانستان آن‌قدر سرکوب‌شده و تحت ستم هستند که حتا «آشک» پختن شخص رده‌چندمی از بریتانیا با آنان «خبر خوب» دانسته می‌شود.
این روی‌داد و انعکاس خبری به‌نسبت گسترده‌ی آن‌را می‌توان نمادی از شدت و حدت ستم جاری بر سر زنان افغانستان دانست. درحالی‌که کشورها و ملل مختلف جهان از پیشرفت‌های علمی، فرهنگی و ورزشی زنان سرزمین خود خبر می‌دهند؛ زنان تحتِ فشار و ستم افغانستان باید به این‌که حاشیه‌سازترین عضو خانواده‌ی سلطنتیِ «نمادینی» با آنان در یک روی‌داد فرهنگی شرکت کرده و آشک پخته‌است.
بازتاب این روی‌داد را می‌توان نیش تلخِ «طنازی» در تراژدی بی‌پایان زندگی زن‌های افغانستان دانست. زنانی‌که بدون تردید توانایی‌های شگرف و استعدادهای بزرگی برای به‌حرکت درآوردنِ کشتی جازده و توفان‌زده‌ی کشور خود دارند، ولی حاکمیت واپس‌گرایی و مردسالاری، کل وجود آن‌ها را در دیدار با زنی از خانواده‌ی سلطنتی بریتانیا و آشک پختن با او فروکاسته‌است.
خدیجه، کودکی کارگر در کابل که مشغولیتش پاک‌کردنِ پاپوش مردم است، در گفت‌وگو با پابلیک تریبون در این مورد می‌گوید: «ایی چه افتخار است؟ چرا لیاقت زنان بین مردم ما این‌قدر کم است.» حتا خدیجه [ که بنابر گفته‌ی خودش سیزده سال دارد] نیز می‌داند که زنان افغانستان توانایی‌های بسیار بیش‌تری از تفاخر بر سرِ «آشک پختن» با مگان مارکل دارند.
از زمان بازگشت طالبان به‌قدرت در افغانستان از آگست ۲۰۲۱، زنان افغانستان مجموعه‌ی گسترده و پی‌همی از محدودیت‌های اجتماعی، شغلی و تحصیلی را شاهد بوده‌اند که بنابر نظر اکثریتِ نهادها و ناظران داخلی و خارجی، نقض آشکار و «بی‌شرمانه»ی حقوق اساسی و اولیه‌ی انسان‌هاست.
تلویزیون دیار، رسانه‌ی مستقر در ایالات متحده است که از سوی شماری‌از «خبرنگاران در تبعید» افغانستان پایه‌گذاری شده‌است. این‌رسانه هم‌اکنون روی پا‌ی‌گاه‌های دیجیتال، روی‌دادهای افغانستان و جهان را به زبان‌های فارسی، پشتو و انگلیسی روایت می‌کند و در نظر دارد تا به‌زودی پخش زنده‌ی اینترنتی و ماهواره‌ای اش را نیز آغاز کند.