در نوار «صوتی»ای که از سوی رادیو تلویزیون دولتی افغانستان، ملی، منتشر شده‌است؛ ملا هبت‌الله آخندزاده رهبر طالبان و چنان‌که خود دوست دارد خوانده شود «امیرالمومنینِ» افغانستان، با انتقاد از غرب و حقوق بشر و کشتار مردم بی‌گناه در غزه، از بازگشت و تثبیت حقوق زنان در سایه‌ی حاکمیت خود سخن گفته‌است. رهبر طالبان می‌گوید که «جاهلان» درحالی نعره‌ی حقوق بشر سر می‌دهند که در غزه و پیش چشم آنان بی‌گناهان و غیرنظامیان قتل عام می‌شوند و آنان هیچ واکنشی ندارند. رهبر طالبان از برگرداندنِ حقوق شرعی و اسلامی زنان در حاکمیت طالبان سخن گفته و هیچ اشاره‌ای به «حق آموزش» که او به‌عنوان «امیرالمومنین» بایست بداند که یکی از اصلی‌ترین حقوق شرعی و اخلاقی هرانسانی‌ست، نکرد. چه چیزی زبان رهبر طالبان را تا حمله بر «حقوق بشر» طویل کرده‌است؟ و از سویی دگر، این رهبرِ مومنان این جامعه چرا از چشم‌ها پنهان‌شده و سعی دارد گونه‌ای «قدسیت» به‌خود بخرد و تا می‌تواند خودش را هم‌ردیف و «وارث» پیامبران و اولیا نشان دهد؟
نخستین نکته این است که حقوق اولیه و مورد تایید انسان‌ها به‌صورت طبیعی و ذاتی – یا همان حقوق بشر – که نتیجه و محصول قرن‌ها جنگ خونین و وحشتناک در میان ملت‌ها و فرهنگ‌های متفاوت بود، اینک به‌لطف ایالات متحده‌ی امریکا و هم‌کاران و متحدان اروپایی امریکا، تبدیل به مضحکه‌ی جانیان و کسانی شده‌است که خود هرگز توضیحی در مورد جنایت‌های جنگی‌ای که مرتکب شده‌اند، نداده‌اند. از سویی دگر، معیارها و استانداردهای دوگانه‌ی ابرقدرت‌های غربی در برخورد با مسائل متفاوتی چون مسئله‌ی فلسطین و افغانستان، باعث شده‌است که اعتبار کلِ فلسفه‌ی اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر زیر پرسش برود و این اعلامیه در حد یک اعلان تجارتی برای منافع و جنگ‌های امریکایی فروکاسته شود.
درکنار این، رهبر طالبان، بنابر توهم و فضای عجیبی‌که در دور او ایجاد شده‌است، خودش را اینک چهره‌ی اصلی مسلمانان جهان و وارث پیامبر اسلام و اولیای کرام می‌داند و احتمالاً یکی از دلایل دوری او از جامعه و دیده‌شدن او همین باشد. البته نباید از یاد بُرد که زندگی این امیرالمومنین در فرار و عملیات‌های چریکی جنگی سپری شده‌است و شاید به‌صحنه نیامدن او امنیتی باشد، ولی تردیدی نیست که رهبر طالبان – و اعضای طالبان – برای مقام او گونه‌ای تقدس قائلند. تقدسی خیالی که صرفاً حولِ محور پدیده‌ی خرافات و فضای خرافی می‌تواند وجود داشته‌باشد و شکل‌بندی شود.
تلویزیون دیار از سوی شماری‌از «خبرنگاران در تبعید» افغانستان پایه‌گذاری شده‌است. این‌رسانه هم‌اکنون روی پا‌ی‌گاه‌های دیجیتال، روی‌دادهای افغانستان و جهان را به زبان‌های فارسی، پشتو و انگلیسی روایت می‌کند و در نظر دارد تا به‌زودی پخش زنده‌ی اینترنتی و ماهواره‌ای اش را نیز آغاز کند.