سه سال قبل از امروز شمع زند‌گی رهنورد زریاب، نویسنده‌ی معاصر و داستان‌نویس پرآوازه‌ی افغانستانی، خاموش شد. ۲۱ قوس/ آذر برابر است با سومین سال‌گشتِ این استاد مطرح و پرآوازه‌ی افغانستانی. خاموشی صدای رصین و پُرهیبت قلم او در میان فرهنگیان و دوست‌داران ادبیات پارسی- دری، سنگین و رنج‌بار بوده و مایه‌ی تاسف‌ِ ژرف خوانده شده‌است.
آثار و نوشته‌های این نویسنده نه‌تنها در افغانستان، بلکه در تاجیکستان و ایران نیز طرف‌دار‌ان به‌خصوص خود را دارد. داستان‌های استاد زریاب در مجموعه‌های با نام‌های «آوازی از میان قرن‌ها»، «مرد کوهستان»، «دوستی از شهر دور»، «نقش‌ها و پندارها» به‌چاپ رسیده است. «پیراهن‌ها»، «حاشیه‌ها» و «گنگ خواب‌دیده» از جمله کتاب‌هایی‌اند که مقالات و ترجمه‌های رهنورد زریاب در آن‌ها به‌چاپ رسیده‌اند.
استاد زریاب با نوشته‌هایش توانست تاحدی در دل‌های مردم افغانستان جا باز کند اما؛ نخستین رُمان او تحت نام «گلنار و آینه» سبب شد او بیش‌تر شناخته شود و تعداد شیفتگان کارهای ادبی او افزایش یابد. او رُمان «گلنار و آینه» را در دیار غربت نوشت و این رمان در سال ۱۳۸۱ به‌نشر رسید.
او برعلاوه‌ی نویسندگی، در پژوهش و روزنامه‌نگاری نیز چیره‌دست بود. جاوید فرهاد، یکی از نویسند‌گان معاصر ادبیات پارسی- دری در مورد شخصیت استاد زریاب چنین نوشته است: «مردی بود میان دی‌روز و امروز، یعنی متن‌های پار و پیرارِ ادبیّاتِ پارسی را درست و ژرف خوانده بود و از جریان‌های ادبی، فلسفی و تاریخی امروز نیز آگاه بود. او با پیشینه‌ی زبانِ پارسی آشنایی کامل داشت و ذات و زایشِ زبانِ پارسی را خوب می‌شناخت.» او در ادامه افزوده‌است که زریاب مرزهای میانِ زبانِ گفتار و نوشتار را در بیش‌تر نوشته‌هایش پاس می‌داشت. فرهاد هم‌چنان اظهار داشت: «یک قصه‌نویسِ تمام عیّارِ کابلی بود که از گویش در گفتار تا پردازش در نوشتار، این کابلی‌گری‌اش خود را نشان می‌داد. کتاب‌خوان و کتاب‌دان بود؛ یعنی کتاب‌هایی را که خوانده بود، خوب تحلیل می‌کرد و می‌فهمید.» دیدگاه فرهاد در مورد داستان‌های استاد زریاب چنین است: «قابلیّتِ تنفسِ شگفتی برای خواننده ایجاد می‌کنند و آدم را به‌جغرافیای حسرت‌ها، خوشی‌ها، سرخورده‌گی‌ها و شگفتی‌ها می‌برَد و هر سطرِ داستانش، هوایی می‌شود برای نفس کشیدن‌های بیش‌تر و به‌تر.»
برعلاوه فروتن مجید پور، یک تن از فرهنگیان در مورد رهنورد زریاب نوشته‌است که او پُرکار‌ترین نویسنده در چند دهه‌ی اخیر بوده و می‌توان استاد را یکی از چهره های شاخص ادبیات فارسی و بزرگ‌ترین داستان‌نویس در افغانستان عنوان کرد.
او در ادامه به‌نقل از استاد واصف باختری اظهار داشت: «ما باید رهنورد را گرامی بداریم که تمام‌قد بر درگاه ادبیات داستانی ما ایستاده است.»
استاد رهنورد زریاب به‌دلیل ابتلا به بیماری کرونا، سه سال قبل دار فانی را وداع گفته و به‌ابدیت پیوست.
