شیرمحمد عباس استانکزی، معاون سیاسی وزارت امور خارجه‌ی رژیم طالبان، در مصاحبه‌ای با تلویزیون دولتیِ «ملی»، نشستی در مورد افغانستان باعنوانِ «در بین گذشته و آینده» که مسکو میزبان آن بود را «ضیاع وقت» خوانده و گفت هیچ دولتی از مخالفان رژیم طالبان حمایت نمی‌کند و این مخالفان، در مقایسه با سال ۲۰۰۱ در موقعیت «ضعیف‌تری» قرار دارند. این‌که رژیم طالبان در دو سال و اندی که حاکمیت افغانستان را در دست داشته‌است، چه کارنامه‌ای دارد، پُرپیداست؛ ولی طرح این پرسش که مخالفان این رژیم تا چه حد توانایی مواجهه‌ی مستقیم با این گروه را دارند، بی‌شک به‌جا و بایسته‌است.
در نشستی که مسکو از آن میزبانی کرد و برعلاوه‌ی رهبر حزب عادل روسیه و از چهره‌های نزدیک به رئیس‌جمهوری این کشور، شماری دگر از سیاست‌گران افغانستانی هم‌چون محمد محقق و فضل احمد معنوی و احمد مسعود و دگرانی از همین دست، حضور یافته بودند؛ بر تشکیل دولت فراگیر در افغانستان و مواجهه با رژیمی که طالبان ساخته‌اند تاکید صورت گرفت. اکنون معاون سیاسی وزارت امورخارجه‌ی طالبان به برپایی این نشست واکنش نشان داده‌است و می‌گوید که روسیه با برگزاری و میزبانی از این نشست، وقت خود را ضایع کرده‌است. او با اشاره به حاکمیت مقتدرانه‌ی طالبان بر افغانستان در دو سال گذشته گفته‌است که مخالفان آن‌ها در موقعیت ضعیفی ایستاده‌اند و کسی از آن‌ها حمایت نمی‌کند.
استانکزی به کارنامه‌ی بعضی از این چهره‌ها نیز اشاره داشت. بی‌شک منظور او سمت‌ها و وزارت‌ها و مقام‌های بلند دولتی‌ای است که این چهره‌ها در زمان حاکمیت جمهوری نئولیبرال در افغانستان داشتند. چنان‌چه فضل احمد معنوی در یک کابینه وزیر عدلیه بود و پیش‌تر از آن نیز ریاست کمیسیون مستقل انتخابات را به‌عهده داشت. به همین صورت محمد محقق نیز در آخرین سمت دولتی‌ای که داشت؛ مشاور محمد اشرف غنی، رئیس‌جمهوری افغانستان بود، مشاور کسی که او را در حضور رسانه‌ها و به‌صراحت «روانی» خوانده بود. چه طالبان به کارنامه‌ی این شخصیت‌ها اشاره کنند و چه کسی دگر، به‌هرجهت این مقدار مقدر است که مردم افغانستان خاطره‌ی خوشی از حاکمیت این چهره‌ها ندارند.
استانکزی و رژیمی که او در آن مشغول به‌کار است به‌خوبی می‌دانند که این مخالفان چه ظرفیتی دارند و تا کجا تهدیدی برای حاکمیت آن‌ها به‌حساب می‌آیند. مخالفانی که به‌رغم فعالیت نظامی در دو سال گذشته حتا موفق به تسخیر یک شهرستان هم نشده‌اند. نکته این‌جاست که افغانستان در شرایط کنونی با بحرانِ بدیل برای طالبان روبه‌رو است، همگان موافق‌اند که این رژیم نباید روی کار بماند اما هیچ‌کس جانشین شایسته‌ای هم برای این گروه نمی‌شناسد؛ کسانی‌که متهم به دزدی و چپال و غصب و جنایت نباشند.
تلویزیون دیار، رسانه‌ی مستقر در ایالات متحده است که از سوی شماری‌از «خبرنگاران در تبعید» افغانستان پایه‌گذاری شده‌است. این‌رسانه هم‌اکنون روی پا‌ی‌گاه‌های دیجیتال، روی‌دادهای افغانستان و جهان را به زبان‌های فارسی، پشتو و انگلیسی روایت می‌کند و در نظر دارد تا به‌زودی پخش زنده‌ی اینترنتی و ماهواره‌ای اش را نیز آغاز کند.