روز شنبه (۱۳ عقرب/آبان‌ماه) روزنامه‌ی پاکستانی «جنگ» با انتشار مطلبی مدعی شده‌است که یکی از اعضای «کابینه‌‌ی رژیم طالبان» در کابل، شناس‌نامه‌ی پاکستانی دارد. در این نبشته هم‌چنین آمده‌است که براساس تخمین‌ها نزدیک به ۵ هزار عضو طالبان افغانستان دارای شناس‌نامه‌های پاکستانی استند. سلیم صافی، روزنامه‌نگار شهیر پاکستانی در مطلبی که نوشته‌است هم‌چنین آورده‌است که در هنگامِ مرگِ رهبر پیشین طالبان – ملا اخترمحمد منصور – یک شناس‌نامه‌ی الکتریکی پاکستانی نزد او پیدا شده‌است. صافی این مطلب را در واکنش به اخراج اجباری پناه جویان اهل افغانستان از پاکستان در چند مدت پسین نگاشته‌است و در پایان از دولت پاکستان خواسته‌است که این پناه‌جویان را بی‌پناه نکند. اما این شناس‌نامه‌ی پاکستانی داشتن رهبرانِ رژیم حاکم بر افغانستان نمی‌تواند مسئله‌ی سهل و ساده‌ای باشد و نمی‌بایست از کنار آن به‌راحتی گذشت.
گروه طالبان که در بیست‌سال پسین مهم‌ترین داعیه‌ی جنگی و منبع مشروعیت خودش را «اشغال» کشور توسط نیروهای ناتو عنوان کرده‌است و با تبلیغ همین موضع و بازی کردنِ نقشِ «گروهِ آزادی‌بخش» موفق به‌کسبِ حمایتِ گروه‌ها و حلقات اسلام‌گرای داخلی نیز شده‌است؛ از همان دور نخست حاکمیت خود به‌وابستگی شدید و ارتباطی عمیق اما ناسالم با اسلام‌آباد متهم بوده‌است. اگرچه این گروه بارها و به‌تکرار این ارتباط پیچیده‌ی پنهان با پاکستان را رد و نفی کرده‌است ولی به‌گواهی صریح تاریخ نمی‌توان این ارتباط را نادیده گرفت و یا کذب شمرد. به‌عبارتی دگر این ارتباط آن‌چنان مستحکم و ژرف است که به‌درجه‌ی «تواتر» رسیده‌است و انکار آن نمی‌تواند چیزی بیش‌تر از یک شوخی سیاست‌گرانه باشد.
حال پرسش این‌جاست که کسانی‌که خود متهم به داشتنِ شناس‌نامه‌های پاکستانی استند و آن‌هم نه در سطحی محدود و معدود، بلکه در سطح «امیرالمومنینِ پیشین» (ملا اخترمحمد منصور) و پنج هزار تن از اعضای فعال این گروه، آیا صلاحیت اخلاقی و سیاسیِ دم زدن از «آزادی» و «آزادی‌خواهی» را دارند؟
مشکل البته صرفاً این نیست که آیا رهبران طالبان به‌حتم شناس‌نامه‌های پاکستانی دارند و یا خیر، حتا اگر این اتهام ثابت نشود و رهبران این گروه شناس‌نامه‌ی پاکستانی نداشته‌باشند هم، نمی‌توان این ارتباط پیچیده‌ی چند دهه‌ای میان طالبان و پاکستان را نادیده انگاشت؛ پاکستان در برابر پناه‌دهی و حمایت از این گروه در بیست‌سال جنگ ناتو چه می‌خواهد و تاکنون چه خواسته‌است؟ نفوذ پاکستان بر طالبان چه‌قدر است و چگونه است که رئیس‌ِجمهوری پیشین افغانستان – حامد کرزی – به‌روشنی می‌گوید که مکتب‌های دختران در افغانستان با دستور مستقیم پاکستانی‌ها بسته شده‌اند.
تلویزیون دیار رسانه‌ای پیشرو است که به دست روزنامه‌نگاران در تبعید افغانستان بنیان‌گذاری شده و به‌عنوان صدایی جسور برای آزادی بیان و روزنامه‌نگاری مستقل شناخته می‌شود. این رسانه با حضوری پررنگ در بسترهای دیجیتال، تازه‌ترین خبرها و روایت‌های تاثیرگذار از افغانستان و فراتر از آن را به مخاطبان ارائه می‌کند. پخش زنده‌ی اینترنتی دیار هم‌اکنون در سراسر جهان در دسترس است.