روز شنبه (۱۳ عقرب/آبان‌ماه) روزنامه‌ی پاکستانی «جنگ» با انتشار مطلبی مدعی شده‌است که یکی از اعضای «کابینه‌‌ی رژیم طالبان» در کابل، شناس‌نامه‌ی پاکستانی دارد. در این نبشته هم‌چنین آمده‌است که براساس تخمین‌ها نزدیک به ۵ هزار عضو طالبان افغانستان دارای شناس‌نامه‌های پاکستانی استند. سلیم صافی، روزنامه‌نگار شهیر پاکستانی در مطلبی که نوشته‌است هم‌چنین آورده‌است که در هنگامِ مرگِ رهبر پیشین طالبان – ملا اخترمحمد منصور – یک شناس‌نامه‌ی الکتریکی پاکستانی نزد او پیدا شده‌است. صافی این مطلب را در واکنش به اخراج اجباری پناه جویان اهل افغانستان از پاکستان در چند مدت پسین نگاشته‌است و در پایان از دولت پاکستان خواسته‌است که این پناه‌جویان را بی‌پناه نکند. اما این شناس‌نامه‌ی پاکستانی داشتن رهبرانِ رژیم حاکم بر افغانستان نمی‌تواند مسئله‌ی سهل و ساده‌ای باشد و نمی‌بایست از کنار آن به‌راحتی گذشت.
گروه طالبان که در بیست‌سال پسین مهم‌ترین داعیه‌ی جنگی و منبع مشروعیت خودش را «اشغال» کشور توسط نیروهای ناتو عنوان کرده‌است و با تبلیغ همین موضع و بازی کردنِ نقشِ «گروهِ آزادی‌بخش» موفق به‌کسبِ حمایتِ گروه‌ها و حلقات اسلام‌گرای داخلی نیز شده‌است؛ از همان دور نخست حاکمیت خود به‌وابستگی شدید و ارتباطی عمیق اما ناسالم با اسلام‌آباد متهم بوده‌است. اگرچه این گروه بارها و به‌تکرار این ارتباط پیچیده‌ی پنهان با پاکستان را رد و نفی کرده‌است ولی به‌گواهی صریح تاریخ نمی‌توان این ارتباط را نادیده گرفت و یا کذب شمرد. به‌عبارتی دگر این ارتباط آن‌چنان مستحکم و ژرف است که به‌درجه‌ی «تواتر» رسیده‌است و انکار آن نمی‌تواند چیزی بیش‌تر از یک شوخی سیاست‌گرانه باشد.
حال پرسش این‌جاست که کسانی‌که خود متهم به داشتنِ شناس‌نامه‌های پاکستانی استند و آن‌هم نه در سطحی محدود و معدود، بلکه در سطح «امیرالمومنینِ پیشین» (ملا اخترمحمد منصور) و پنج هزار تن از اعضای فعال این گروه، آیا صلاحیت اخلاقی و سیاسیِ دم زدن از «آزادی» و «آزادی‌خواهی» را دارند؟
مشکل البته صرفاً این نیست که آیا رهبران طالبان به‌حتم شناس‌نامه‌های پاکستانی دارند و یا خیر، حتا اگر این اتهام ثابت نشود و رهبران این گروه شناس‌نامه‌ی پاکستانی نداشته‌باشند هم، نمی‌توان این ارتباط پیچیده‌ی چند دهه‌ای میان طالبان و پاکستان را نادیده انگاشت؛ پاکستان در برابر پناه‌دهی و حمایت از این گروه در بیست‌سال جنگ ناتو چه می‌خواهد و تاکنون چه خواسته‌است؟ نفوذ پاکستان بر طالبان چه‌قدر است و چگونه است که رئیس‌ِجمهوری پیشین افغانستان – حامد کرزی – به‌روشنی می‌گوید که مکتب‌های دختران در افغانستان با دستور مستقیم پاکستانی‌ها بسته شده‌اند.
تلویزیون دیار، رسانه‌ی مستقر در ایالات متحده است که از سوی شماری‌از «خبرنگاران در تبعید» افغانستان پایه‌گذاری شده‌است. این‌رسانه هم‌اکنون روی پا‌ی‌گاه‌های دیجیتال، روی‌دادهای افغانستان و جهان را به زبان‌های فارسی، پشتو و انگلیسی روایت می‌کند و در نظر دارد تا به‌زودی پخش زنده‌ی اینترنتی و ماهواره‌ای اش را نیز آغاز کند.