عاصم افتخار احمد، نماینده‌ی همیشگی پاکستان در سازمان ملل متحد، در نشست مجمع عمومی این سازمان در مورد افغانستان گفت طالبان «یگانه» قدرت حاکم بر قلمرو افغانستان است و چالش جدی در برابر آن وجود ندارد.
او افزود که جهان باید از اقدام‌هایی که ممکن است به شعله‌ور ساختن جنگ جدید در افغانستان منجر شوند، پرهیز کند. افتخار احمد تاکید کرد جهان مانع افرادی شود که چه از درون و چه از بیرون، در افغانستان بی‌ثباتی ایجاد می‌کنند و به هراس‌افگنی دامن می‌زنند.
او ضمن این‌که خواستار لغو تحریم‌ها علیه طالبان و آزادسازی دارایی‌های افغانستان شد، گفت: «آن‌چه با زور تحقق نیافته است، با انزوا، تحریم یا فشار مالی نیز محقق نخواهد شد. این مسیر ممکن است به آغاز دوباره‌ی درگیری و خشونت، تداوم فقر و گرسنگی و ایجاد موج تازه‌ای از مهاجرت شود؛ وضعیتی که هیچ یک از کشورهای همسایه‌ی افغانستان توان رویارویی با آن را ندارند.»
افتخار احمد همچنین به تداوم تهدیدات هراس‌افگنی ناشی از افغانستان اشاره کرد. او گفت که تحریک طالبان پاکستان (تی‌تی‌پی) با حدود شش‌هزار جنگجو، بزرگ‌ترین گروه هراس‌افگنی است که از «خاک افغانستان» فعالیت کرده تهدیدی را متوجه پاکستان می‌کند. او تاکید کرد که کشورش گواه تلاش اعضای تی‌تی‌پی برای ورود از «افغانستان» به پاکستان است.
نماینده‌ی همیشگی پاکستان در ملل متحد همچنین خاطرنشان کرد که داعش، القاعده و «گروه‌های شورشی بلوچ در افغانستان فعالیت دارند.
این دیپلومات پاکستانی موضع کشورش برای استفاده‌ی گروه‌های هراس‌افگن از سازوبرگ‌های باقی‌مانده از نیروهای امریکایی در افغانستان را تکرار کرد. او گفت که نیروهای امنیتی پاکستان مقدار «قابل‌توجهی» از این سازوبرگ‌ها و جنگ‌افزارهای نوین را ضبط کرده‌اند. به ادعای او، این جنگ‌افزارها حتی در دو هفته‌ی پسین، توسط گروه‌های «مستقر در افغانستان»، برای انجام حملاتی در پاکستان، مورد استفاده قرار گرفته‌اند.
او در بخشی از سخنانش، از وضعیت موجود افغانستان توصیف کرد. افتخار احمد گفت که در بیش از چهار دهه‌ی گذشته، برای نخستین بار افغانستان گواه پایان جنگ بوده است. او افزود که نزدیک به چهار سال از حاکمیت طالبان می‌گذرد و اکنون «امید تازه‌ای به آینده‌ی بهتر» پدید آمده است؛ برای افغانستانی که با خود، همسایگان خود و جامعه‌ی جهانی در صلح باشد.
این دیپلومات پاکستانی از تعامل کشورها با طالبان استقبال کرد و گفت که کشورش تلاش‌های سازمان ملل متحد، از جمله در روند دوحه، برای تعامل ساختاری با این گروه را می‌ستاید. او افزود که در واقع، پاکستان از نخستین کشورهایی بود که خواستار تعامل پایدار با طالبان شد و نقشه‌ی راهی را برای عادی‌سازی روابط با این گروه، پیشنهاد داد.
او گفت: «به‌شدت به یک چارچوب جامع و فراگیر نیاز است تا همه‌ی مسائل را به طور مساوی و متوازن، و با توجه به نگرانی‌های منطقه‌ای، همان‌گونه که در گزارش ارزیابی مستقل نیز ذکر شده، دربر گیرد.»
نماینده‌ی همیشگی پاکستان در ملل متحد همچنین به وضعیت زنان و دختران در کشور پرداخت. او گفت: «پاکستان کاملاً با انتظارات جامعه‌ی جهانی از [طالبان] برای انجام تعهدات بین‌المللی‌‌اش، به‌ویژه در زمینه حقوق زنان و مشارکت بیشتر سیاسی و اجتماعی، هم‌سو است. ما عمیقاً نگران ادامه‌ی محدودیت‌ها علیه زنان و دختران هستیم؛ محدودیت‌هایی که با هنجارهای بین‌المللی و سنت‌های اسلامی ناسازگارند.»
